Қаңбақ туралы ✍️
Басқа: 1
Мақал-мәтелдер: 2
Жұмбақтар: 6
Тақпақтар: 2
Өлеңдер: 17
Жаңылтпаштар: 2
Туындылар: 1
Әңгімелер: 1
Ертегілер: 2
ҚҰЙЫН МЕН ҚАҢБАҚ
Құйын шаңды үйірді,Кезді талай қиырды.Тиісті көк құраққа,Қоқым шашты бұлаққа.Көнбеді бұл қылыққаКеше егілген шыбық та.Болғанымен бір қарыс,Қозғалмады..
© Ертай Ашықбаев
ҚАҢБАҚ
Екіпіндей соғып, ентігіп,Батыстан күшті жел тұрып,Қыбырсыз жатқан жер төсі,Дүр сілкінді желпініп.Опыр да топыр бола қап,Көмілді шаңға кең алқап.Үп..
© Ақылбек Манабаев
ҚАҢБАҚ
Болсам да адам жөні дұрыс, салмақты,Жастық шақтың көбі есте қалмапты.Дегенменен ұмыта алман достармен,Ен далада қуған шақты қаңбақты.Ыңғайыңа қарап..
© Бижан Қалмағанбетов
ҚАҢБАҚТЫҢ МОНОЛОГІ
Тағдырына қаңбактың,Күлемісің, ақыным?Қаңбақ болу қайғысын,Білемісің, ақыным?..Бізді Тәңір!Тәлкек қып,Дарқан ДАЛА сыйлаған!Өзің туған ДАЛАҒА,Қорлық..
© Зейнолла Тілеужанұлы
Қаңбақ
Кейбір адамдар еш нәрсені ойламай өмір сүреді.Әлдекімдер тек қана ойлайды, бірақ ойларын жүзеге асырмайды.Ойы жоқ адам өзгенің философиясы- мен ғұмыр..
© Мәлік Отарбаев
Құла түздiң қаңбағы
Құла түздiң қаңбағыҚайырылып артқа қарамас.Адамның қаңбақ болмағыЖарамас... жарамас...Қиық салсам артқыға,Көшкендейiн көп жалған:Желдi күнi..
© Ұлықбек Есдәулет
ҚАҢБАҚ
Сұс-ызғарын шашады,Сұп-суық жел сумаңдап.Қалбаң-қалбаң қашадыҚұла түзде қу қаңбақ.Қайда өнiп, қайда өстi?Қайда қалды тамыры?Қаңғып жүрген..
© Ұлықбек Есдәулет
ҚАҢБАҚ
Ей, қаңбағым, өз-өзiңе орана,Кiмдi iздедiң Махамбеттiк-далада?Жандүнием жоғалды, ендi өлем деп,Сайға барып жылағанмен бола ма?Мәнсiз зат жоқ бұл..
© Оңайгүл Тұржан
Саңлақтар мен қаңбақтар
Сырымды айта, жарылып бір ағынан,Хас саңлақтар, өздеріңе табынам!Ащы термен табақтас боп араңда,Жалғандық та жүргеніне шағынам!Артық айтсам..
© Кәкей Жаңжұңұлы
Қос үрейдің қаңбағы
Кім намыссызАрба жеккен есектей,Лақтырылған қара жолдан кесектей.Желкесіне жентек қылып мініп ап,Ноқтасынан жетектей бер, жетектей.Ұлға керек, ұлтқа..
© Сабыр Адай
Қаңбақ
Көктемде өсіп тұрған оп-орнықты,Өзінен жоқтай болып өте мықты.Ал күзде тамырынан қопарылып,Басына жынды құйын көтеріпті.Қаншалық қалқайсада ол..
© Орынғазы Мәнбазарұлы
Қаңбақ-тағдыр
Туған жерім!Тумай жатып оранды балаң мұңға, құндағымнан қуылдым, нəр алдым да, Алты жаста ем. Қылмысым жоқ болатын, Алланың да алдында, адамның да...
© Фариза Оңғарсынова
Қаңбақ қыз
1Қыз бопты бір ертеде,Ішпейді екен тамақты.Ысырыпты еркелеп,Тамағы бар табақты.Ет дегенде үрпиіп,Тыжырына қалады.Күннен-күнге кіртиіп,Тұнжырапты..
© Абдрахман Асылбек
ҚАҢБАҚ КӨРСЕМ...
Айдарынан аңқылдап жел ескенде,Бәрі мықты адамның белес-белде.Бір-бірінің келеді басын шауып,Тіршілікте ұстасып, егескенде.Құзырлының алдында..
© Рафаэль Ниязбек
Қаңбақ
Қырда өскен қаңбақтыКім абайлап, аңдапты.Көк кезінде қомақты,Секілді бір алмақты.Жаз аптабы батады,Қаңбақ қурап қатады.Салмағынан айрылып,Зырлап бара..
© Абдрахман Асылбек
Қаңбақ хикаясы
Қарады да дүбіліскен жан-жаққа,Әруақ бітті,Желік кірді қаңбаққа.Қозғап көрді тамырларын әуелі,Табан тіреп әуелден жоқ салмаққа.Содан кейін сайтан..
© Светқали Нұржан
ҚАҢБАҚ ШАЛ
Қазақ фольклорында бір ғана ертегіде кездесетін, бірақ өзіндік орны ерекше, қазақпын деген адамның бәрінің жүрегінен ойып орын алған бейне – қаңбақ..
© Қазақ ертегілерінің басты кейіпкерлері
Жиренше (Бесінші әңгімесі)
Бір күні хан жолдастарыменен, Жиренше де бар жолменен кетіп баратса, күн жел екен дейді. Жолдың анадай жерінен желменен бір қаңбақ домалап баратыр..
© Қазақ халық ауыз әдебиеті
Қаңбақ хикаясы
Ілгергі өткен заманда,Көріпті біреу қаңбақты.Аяғы жоқ, қолы жоқ,Жүреді деп қалай таңлапты.– Шын әулие шығар,– деп,Ізінен еріп қалмапты.Қасыд етіпті..
© Тұрмағамбет Ізтілеуұлы
Бидай мен қаңбақ
Өзі қаңбақ болсын,Онда қайдан салмақ болсын,Тұрақтай алмай тегістікке,Тірелді бір күн егістікке.Бидайға қаңбақ тым қатты,Дауыспен былай тіл..
© Асқар Тоқмағамбетов
Қаңбақ-тоңғақ!Тоңғақ-қаңбақҰшты иық қомдап!
Қаңбақ
Кезіп ауыл арасын,Ұшқан шығар иманың.Қайда безіп барасың,Қу даланың қаңбағы!Бабаларың ілездеЖер түбіне жететін.Олар тіпті бір кездеАуған асып..
© Қадыр Мырза Әли
Қаңбақ, жаңғақ, аң, шың, жең.Жаңбыр, қайың, таң, тың, сең –«ң»-нан сөз жоқ басталған,«ң» үлестен құр қалған.
Қаңбақ жыры
Қаңбақпын,Қаңбақпын,Өзімді алдаппын.Желге ерсең — жерсізсіңДегенге нанбаппын.Қаңбақпын,Қаңбақпын,Құйын мен шаңдақтыңКөшіне ілесіп,Қызыққа..
© Қадыр Мырза Әли
Бұлт пен Қаңбақ
Күзгі дала көріксіз,Құйын соғып есірді.Қаңбақтарды еріксізҚуалады, көшірді.Бірі жолда шалқайып,Боз аспанға қарады:Қанаттарын кең, жайып,Бұлттар көшіп..
© Қадыр Мырза Әли