Бөлім: «Ертегілер»

Шағын ғана ормандыБiр қорбаңбай биледi.Дана болмай, болды әңгi,Естiлердi сүймедi.Қасындағы бiрiнiңЕстiлiгiн көрсе-ақ,Үздi бiрден жұлынын,Тастап кеттi..

Мариана түбiнде,Жартастардың бiрiнде,Бiр үңгiрде тым ескiШабақ, шаян күн кештi.Асын бiрге қамдады,Бiр-бiрiнен қалмады.Бiрге iздеп жемiн де,Бiрге..

 ІЕртедеБақ мүйiсiнМекендеп бiр шал тұрды.Асырады үй iшiн,Кәсiп етiп әр түрлi.Ыңқылдайды кемпiрi,Қаншама күн аш, төздi ол.– Қала алмаспын мен..

Ерте, ерте, ертеде ұланғайыр қазақ мекенінде ерекше бір батыр өмір сүріпті. Астында желден де жүйрік тұлпары, кеудесінде мейірімге толы жүрегі..

       Баяғыда бір арыстан кәртиіп аң аулай алмай қалады. Сондықтан ол қарнын қулықпен тойдырғысы келіп, барлық аңдарға мен ауру болып қалдым дейді...

  Ертеде бір Ханзада шексіз жомарттыққа ғана таңылған тағдырына налыды. Ол махаббат майданында таңғаларлық төңкерістер боларын алдын-ала болжады. Ол..

* Аспид, Медянка – аса улы жыланның түрлері.Ерте, ерте, бір кезде,Жердің бетін жел кезген.Алып-ұшып жүгіріпҚұйын боп кейде өзгерген.Сол желдің ұзын..

Есіктің алдында ойнап жүрген Әли қолындағы ойыншық зымыранын лақтырып жіберіп еді, онысы тасқа соғылып, бір бөлшегі сынып түсті. Оған мән берместен..

Бірде теңіз шаяны асықпай жүзіп келе жатыпты. Алдынан сегізаяқ жолықты. Жүзінде абыржу барын байқаған теңіз шаяны сегізаяқтан мән-жайды сұрапты.— ..

Тауық пен қаз дос болыпты. Қаз үнемі мақтана береді екен. Күндегі әдетінше тауықпен кездесе сала тағы да мақтана жөнелді:— Мен адамға өте пайдалымын...

Ертеде Геппетто деген ағаш шебері өмір сүріпті. Бір күні ол ағаштан ойыншық бала жасайды. Кенет қуыршаққа жан бітіп, өте көңілді, шолжаңбай бала..

Ерте, ерте, ерте еді,Жоқ ол кезде ертегі.Бар арманын бір балаБолғандай ғып шертеді.Ешкімге сыр ашпайды,«Ертеде...» деп бастайды.Жақсылыққа жамандыКіл..

Ерте-ерте, ертеде,Ешкі жүні бөртедеЕрбол атты ер боптыӨрнек деген өлкеде.Өрнекте өмір басқа еді,Жері құтты,Жақсы еді.Елді басып алмаққаШығыпты жау..

Дос болған адам адамға,Осынау ғажап заманда,Қай жерде, қашан екеніБелгісіз саған, маған да.Қарамай таңғы тамаққа,Асықты Қанат сабаққа.Жолшыбай Марат..

Ерте, ерте, ертеде еді,Ешкі жүні бөртеде еді.Қала ол кезде салынбаған,Дала ол кезде көркем еді.Өндір атты өлкедегіТұрғындарға сол керегі –Кең даланы..

Қанат біткен адамға,Осы ғажап заманда,Батыр бала бар екен,Белгілі бар ғаламға.Талай-талай жыл өтті,Елі оны жыр етті.Батыр бала бұл – Арман,Білекті де..

Адамды ауыр қамаған мұң –Заманында бабалардыңБолған осы оқиғаныАйтты бірі ағалардың.Жоқ екен құс, аңдар да онда,Салынбапты жонға жол да.Ертеде, тым..

(Халық ертегісі ізімен)Ерте-ерте, ертеде екен,Жер жүзі өте көркем екен.Болыпты бір жалмауыз хан,Жарлыларға нақ жауыз хан. Елге қаһар төгеді..

Есейіп,Қорқыт бір күніНағашысына келеді.«Таутайлақтың бұл тұқымы», –Деп ол бір бота береді.Үйіне ботаны алып кеп,Күндіз де, түн де ол баптайды.«Мықты..

Еділдің бойын жайлаған,Мыңғыртып малын айдаған,Алтын Орда атты ел болған,Ақтұма, Бозаң сияқтыБайлыққа тұнған жер болған.Рубасы, елдің ақыныҚазтуған..

Жағып күймен отты да,Табады екен жоқты да.Жыршы, күйші, көріпкел,Би де бопты Кетбұға.Ғажап дейді ел үні де,Өткір екен тілі де.Тап болыпты ол..

Ертеде, өте ертеде,Ешкінің жүні бөртедеБолған ғой тұлпар, сұңқар да,Қой бастар не бір серке де.Бір аңыз айтып берейінБимəлім біздің өлкеге:Даланың..

(Түрік ертегісі ізімен)Ерте-ерте ертедеЕшкі жүні бөртедеБолған ертек айтайынӨзіміздің өлкеде.Күнді түнге жалғады,Түнді күнге жалғады.Түнде ұйықтай..

  Ерте, ерте, ертеде бұлттар да аспандағы ай-жұлдызбен қатарлас аспан денесі болған деседі. Сондай ескі заманда түнгі аспанды сәулесіне бөлеп..

 Ертеде өзен жағасында жасы 300-ден асқан кәрі тасбақа өмір сүріпті. Тұла бойын әжім басқан қарияға көпті көрген деп барлық жануар құрмет көрсетеді..