Қарасу туралы  ✍️

Көзiм, көзiм, көз айна,Көзiмде бар шоңайна,Шоңайнасы кiредi,Жұм көзiңдi, абайла.

Сықырлатып қайраған жанын жаны,Қалыпты қыстың қымтап қалың қары.Қарасудың бетінен бу көшеді,Сияқтанып өшпеген жалындары.Құштар емес,Мықтымын..

Көңілсіз көктем марғау, жаз ақпандайОны мен тағы көрдім:(Азап қандай?!.)Кешегі елес күнімТек түске еніп.Кешегі «емес» «мінім» ғажапБалдай.Елесі келсе..

Мұң Қарасу,Мың үйрек, құрақ аумақ,Бүйірінде БүркіттіңҚыран аунап...Шыңның күміс төбесінЖелпіп қойыпУыс бұлттыңЖиегі тұр алаулап.Ала мұзарт..

 

«Қойбағар» көлден су ұрлап,Қашады өзен Қарасу.Тосатын оны құр-құрлапАрада неше бар асу.Өзі де суын ұрлатыпПысық, озбыр сайларға,Таңдайын..

Қарасу Өзенге айтты: «Ғажап мұның!Мезгілің бар ма, сірә, табар тыным?Тасисың бірде кеме, бірде салдар,Қайықтың есебі жоқ сансыз мыңын.Суыңда..