Мәжнүн туралы  ✍️

«Ғашық боп қалма, Ақын» деп,Айтқандар маған ақыл көп,Ауысар едi есiненКөрсе егер сенi жақын кеп.Оларға сонда таң ба әлi,Жанымның..

Аспан баяғыда ашылған,Жаңбыр аяғы да басылған.Сен несіне жылап қалдың,Мәжнүн тал,Көктің қолы сипағанға шашыңнан?Мейлі, шеріңді қозғасын,Аман-есен ғой..

Ахметжан ҚайбарұлынаШаруам түгіл, шатағым жоқ тексізде,Енжар өлең арнамаппын ессізге!Аулаңызда қос мәжнүн тал бой түзеп,Мәжнүн – Жүрек гүлденіпті тек..

Ләйлi киген сәтен көйлек қос анарын сүйедi,Мойынына оралады, денесiне тиедi.Мен құшуым керек едi-ау, сол едi ғой мақұлы,Қызғаныштан өртенемiн, қалай..

Мендегі жыр,Күзді күнгі нәзік мұң,Мәжнүн тал –Ару сынды бұрымды.Сенің ғазиз жапырағыңа жазыппын,Ең аяулы әрі алғашқы жырымды.Сол өлеңді мезгіл келіп..

Түсінде түсінде ғашық болар көрсе—ояуында мәжнүн болар.

Мәжнүн де болам өзiмше,Қозы да болам өзiмше.Айта алмай жүрген бiр сыр бар,Ұл-қыздарымның көзiнше.Сен десем көкте шарықтап,Жерге де түсем талып..

Жұрт сені «менмен» дейді, Сене алмаймын,Жел сөздің жетегіне ере алмаймын.Өзіме жететұғын өрлігім бар,Тәкаппар көкірекке көне алмаймын.Мейлі, жұрт не..

«Ғашық боп қалма, Ақын» деп, Айтқандар маған ақыл көп, Ауысар еді есінен Көрсе егср сені жақын кеп.Оларға сонда таң ба әлі, Жанымның күйіп-жанғаны?..

Шыбығыңнан, білуші ем, шыбығыңнанбір бұтаң жоқ сынған, не сыдырылған –Саған сонша не болды,ұғына алман:жылағандар бір ауық жұбанады,ал, сен болсаң..

Ғашықпын есімнен шын танған,Шарқ ұрдым адамдай жынданған.Жағалау жеткізбей қор қылды,Манаршам бір сөніп, бір жанған.Жағалау соншама алыста,Шығыста..

1 Өзін-өзі өлеңіне өртеткенӨмір сүру қандай қиын ақын боп!Ең ақыры аяқасты селт еткен Сезімді де жасыруға хақың жоқ!2Сезім өліп, жүргенде безіп..

Ол кезде Бағдан аты шыға қоймаған жас суретшілердің бірі ғана болатын. Көркем училищені бітірген соң бірер жыл осы Алматы қаласында қызмет істеді...

Өмірден өлшеп берген аз күн қалды,Ұғындым тұрмайтынын жаздың мәңгі.Кемпір боп Ләйлі қалды қамыт аяқ,Шал болып (талы таяқ) Мәжнүн қалды.Кемітіп..

Сүмбiл шашты су бетiне жайып сап,Əппақ, ару ажарыңа ай ұқсап,Айлы кеште су перiсi – өзiңменАрғы бетке өтер ме едiм қайық сап.Ақ жағалау,Мөлдiр..

Бозбала – өзі хан, өзі бай,Бақыттан жайнаған көзі де.Енесін іздеген қозыдай,Емініп ұмтылды өзіңе.Жаза алмай шекесін көмді тер,Жия алмай ойларын..

...Ләйліге ұқсап көп арулар бізді ұқпас,
Мәжнүн ғана қайғы-шерге қамалар.