Қорқу туралы  ✍️

Заманым тыныш, аспаным ашық,Күпірлік жасап, налудан қорқам.Біреуге сөзін басқаның тасып,Араға бүлік салудан қорқам.Көз жасқа қалар малынып..

Біз, әрине, кездесуді үнемі жалғастырдық және әрқа-шан үйренетін және сөйлесетін тақырыпжеткілікті болатын. Айына бір рет біз Қордың қандай бағамы..

Мен қорықтым,Тағдырдың қысымдарынан,Жанымның қысылғанынан.Бал беріп, балдай адамым— «У» қосып ұсынғанынан.Мен қорықтым,Кінəсіз жазалы..

Алыстағы жаудың дүбірінен қорықпа,Қасыңдағы жаудың күбірінен қорық

Құдайдан қорықпағаннан қорық

Ұры айдан қорқады.

Тымырайып немесе мөлиіп отырған әйелден қорқу керек. Себебі ондай әйелден әйелдердің өздері де қорқады.

Əдебиет кəсіби тұрғыда алғанда – зиянды іс: сөзден қорқу керек.

Уа, ағайын, дос-жаран, мен қорқамын өлімнен,Арқалаған күнəм көп, көрім жақын төрімнен.Барлық күнəм өлгенде, көз алдыма тартылар,Ақыретті ойласам –..

Қорқам оқты сөздерден,Қорқам отты көздерден,Астан-кестен желдерден,Топан сулы селдерден,Олар мені таппасын,Дауыл боп кеп соқпасын.Нұрлы көздер – ем..

Түк емес қой! Қорқатын осы ма мұң?..Сен сөйлесең, неге осы тосыламын?Үлбіреген сезімім дір-дір етіп,Қатарына гүлдердің қосыламын...Қопарылып аунайды..

Мен қорқамын, қорқамын,Қорыққанымнан жортамын.Ашу менен ызаға,Толы емеспін, ортамын.Қыздырманың –қызыл тіл,Қызған отқа салар ол.Кек сақтағыш..

1Әлі есімде: ескі мектеп... Ақжарық... Жас күнімнің елесі әлі – жап-жарық. Ағаш атта жүруші едік асыр сап Шаршы топты шығамыз деп қақ жарып!Балалық..

Езден мен қорқам,Қасықтап қанды ішетін.Соңыңа сенің шырағын алып түсетін.Қорқаудан қорқам,Қан қапқан қанды азуы,Жегісі келіп жүретін әр кез, кісі..

Құмдар көшіп, сулар құрғап жоғалды,Өзгеріске ұшыратып заманды.Бірақ дағы қалт етпеді бір нәрсеОл – махаббат ұстап тұрған ғаламды.Одан төмен асқар тау..

Аждаһа алты басты жаудан қорқам,Бүлдірген ел арасын даудан қорқам,Күлімдеп кіріп, ішкі сырымды алып,Құрылған аяқ асты аудан қорқам.Ертеден кешке..

Елім тыныш болса дейміз,Жер тыныш,Тұмшалаумен ашылмайды кең тыныс,Еңсеңді езіп, Өміріңді өксітерӨн бойыңды буып алса Қорқыныш!Қоянға да жем..

Жаудан қорқып, сасқаны білінбеген,Алланы айтса, жүрегі дірілдеген,Шүкір деген адымын басқан сайын,Имандылар жығылып, сүрінбеген.Аттары үркіп..

Бойыңдағы толып тұрған үрейдіКүртік қардай кімдер келіп күрейді,Қайыршыдай көңіл нені тілейді,Жабырқаған жаның содан жүдейді.Жазатайым шыққан өрттен..

Қорқамын, осы кəзір неге мен? – деп,Болған соң өзім дербес, егемен, – деп,Сұраймын өз-өзімнен, қуаттанам,Сонда да тұрғандаймын тағы елеңдеп.Жібердік..

Ел байлығын талатқан Ішінде жүрміз ортаның. Жалғыз ғой, Шіркін, Жаратқан,Көрмейді-ау деп қорқамын. Қапылыс емес жаңылыс, Қажеті сол ма адамның:..

Үшiншi класта оқитын –Нұрлан,Екiншi класта оқитын –Құрман,Бiрiншi класта оқитын –Нұрман,Балабақшаға баратын –Құрбан,Жəне де бiр қыз..

Көршi үйде, бала мысықтыҮш жасар Нұрлан көрдi де,Зəресi əбден ұшыпты,Жүгiрiп маған келдi де;– Көтер, – деп, – менi тезiнен, –Жармасты қолға ол тағы:–..

Қорықпа, бауырым, ұрпақтан,Өмірге келген бұрқақта.Жаманы бар да – Жақсы бар,Ақтара салмай сыр сақта.Желіктіріп қоймас-ауСауығар заман..

Қаладан қорқам...қорым елестеп, Баладан қорқам...мейірі қатқан. Даладан қорқам... сорым емес пе?!Санадан қорқам...пейілін сатқан... Жүректен..