Қаңтар туралы  ✍️

Қаңтарып бұлттардың тізгінін,Боранның соққаны-ай құйындап.Үскіріп аязы үздігіп,Қаңтар жүр қар үстін шиырлап.

Мұң мені жатты қамап,Көзде шық жылтылдайды.Көрмеген сәтті санап,Тек сағат сыртылдайды.Сағыныш сіңіп қалғанЖүрегім тоқтар ма еді.Қанатым сынып..

Қаңтардың ортасы ғой.Көктем алыс.Бұл қалай - қардың еріп, су болғаны?Көп ойды қаумалаған шетке қағыпӨзімді қинап көрдімЖыр болмады.Көшеде өтіп жатыр..

Таусылмайтын қансонар,Қансонар емес жан-сонар,Қаныңмен бояп тон жуып,Көз жасыңмен қол жуып,Бармағын жалап бал сорар.Кім екен, сонда, ал солар?!Көңілі..

Қараңғы түн...Көрінеді жол қашан?(Жол қадірін білер ме едің тоңбасаң?..)Туған ауыл қай бөктерде? Қай тұста?Жетермін бе қанатымды..

Қарға оранып, құрсанып дала жатыр,Күн жылынбас қаңтарда,Қара да тұр.Қос қабатты терезе тесігіненШыға келді оянып ара батыр.Үйдің іші тең бе еді..

Қаңтардың қысқы күні қырқаға иек артып, құлақтанып біраз тұрды да құлай салды. Он шақты көлік, төрт-бес әйел, кептеген аяққаптай домаланған күпілі..

Ән салмай жүрсе бозторғайлары жанымның,Туламай тұрса толқындары да қанымның,Онда мен, онда қыздардың әсем күлкiсiн,Бал бұлақтардың қоңырау үнiн..

Мұңға батып бұл қазағым,Жабырқаулы күйге енді. Қаңтар айы ызғарымен,Жұлып кетті гүлдерді.

Ауырады жүрегім ауырады,Қаңтар айы қара бұлтын төндірген.Қарақшылар, бұзақылар үн қатар,Әр қаланы еш аяусыз бүлдірген.

Қазағымның азабы-ай,Жаңа жылмен бір келген.Тынышы елдің бұзылып,Күйі кетті тербелген!

Қаралы күн, қайғылы, Жанымызға батады.Әкімшілік өртенген, Біздерге үн қатады.

Жүрегіміз ауырады, жабырқап,Бұл қаңтардың дүрбелеңін еске алсақ.Жанардан жас ағылады бір демде,Қалалардың жай-күйіне көз салсақ.

Есте мәңгі сол күндер,Алаулы отқа жандырған.Оқ жаудырған сол түндер,Иттер ұлып, қаңғырған.

Ызғарын-ай қаңтардың,Былығына батырған.Әскерлері елімнің,Ұйқысыз таң атырған.

Қаңтар айы жылатты,Ызғарына тоңдырып.Түн ұйқыны ұрлатты,Әскерді атқа қондырып.

Барыс жылы келгенде, Бұзақы ашты есігін.Ойрандады, қиратты,Қазағымның бесігін.

Азапты күн, азалы,Қара түнек бойлаған.Қаралы күн, азалы,Боздақтарды ойға алам.

Қаңтар айы, дүрбелең,Қасіреті үндеген.Бұзақылар басқан күн,Аяушылық білмеген.

Жаңа жылдың азабы-ай,Жаңа күннің мазағы-ай.Дүрбелеңді өткерген,Бұл қазағым, азалы-ай!

Қаңтар айы жадымызда мәңгілік,Атса-дағы қаншама бұл таң күліп.Дүрбелеңі бұл қаңтардың сақталар,Есімізде мәңгілікке жаңғырып.Қаңтар айы жадымызда..

Сұрапыл айдан кетіп нұр,Аспанды түнек қаптады.Жанымызды қариды,Қаңтардың ызғар, аптабы.Сұрапыл айдан кетіп нұр,Қара бұлт төнді аспаннан.Бұзақылар..

Қаңтар келіп, қаралы етті,Ызғарымен тоңдырып.Қазағымды азалы етті,Қайғы-мұңға толтырып.Қаңтар келіп, қаралы етті,Шаңырақты ойрандап.Көп адамды қазалы..

Қаңтар айы мұңды етті,Дүрбелеңін орнатып.Бұзақылар басып кірді,Бұзақы ісін жалғатып.Қаңтар айы мұңды етті,Көздің жасын бұлатып.Қазалы етті, азалы..

Қаңтар келді ойрандап,Ызғарымен бет қарып.Бұзақылар тайраңдап,Мүліктерге қол салып.Кетті бірден күйіміз,Қалалар отқа оранып.Аспанды түнек басты..