Жырлау туралы Өлеңдер ✍️

Жүрегімді тыңдаймын,Сені өзгеге қимаймын.Жүректесің жаным сен,Сені ойлауды тыймаймын.Ұмытпаймын, жанымсың,Жарқыраған лағылсын!Көтеріліп..

Толқиды екен шабар ат,Шаршап шабар жаралы ат.Шөлде шапқан жүйрікпін,Өзен бойын жағалат.Жүйрікке, тағдыр, шүйлікпе,Сағаңды мөлдір сағалат.Шүйліксе..

Жырла, жүрек!Әз-жаным жабықпасын.Жабықпасын, жалғаннан жалықпасын.Көңіл шіркін, көкке ұшып қалықтасын,Қамықпасын, ұмтылсын жарыққа шын.Жырла..

Әлдилеп аппақ сезімдерҚызғалдақ ғұмыр кезімдей.От жүрек, ынтық көңілменСүйген жан бар ма өзіңдей?..Іздеген көктен көріктім,Жерден-ақ маған..

Сол бiр әндi сен маған жырламашы,Жатыр онда махаббат мұң-наласы.Сыздамалы сезiмдер қайта оралсаАйқаспайды кiрпiгiм түн баласы.Сол бiр әндi сен маған..

Өмір күйін ұғып ал, тыңда, жаным,Түсірейін кестелеп жырға бəрін.Мазам кетіп толқимын, толқимын көпЖел ырғаған дəніндей тың даланың.Түн ұйқымды төрт..

Жырлап қал!Жастық шақ өтіп кетеді десіп тұр бақтар.Жігермен егіз бойыңда өрлік тұрғанда,Жырлап қал, ақын, Жырлап қал!Жырлап қал!Қарағай жырды шабыт..

Еркіндік – деген алапат күш бір тасыған,Асқақтап айтар Алатаудың басынанӨресін үзіп өрек ақса қасымнанҚалайша мен тосылам...Еркіндік болмай айтар сөз..

Мен бүгiн жырламадым,Бүлiндi өлеңдерiм.Жанымды тырналадың,Мен бүгiн төмендемiн.Құрдымның төрiндемiн,Боранның өрiндемiн.Бүркiттiң тырнағында,Қорқыттың..

Көмештің шипа суына сүңгіп ержеткен,Керім ата, кемеңгер едің сен неткен!Нұрыңды шашып айнала ел –жұрт, балаға,Ізгіліктің ілімін ерте..

Туған жерін жырлаған жарты ғасыр,Туған елге бағасы артық, асыл,Қарт ағасы өлеңнің қыстай науқас,Көңілі жабық, ойы ояу, көзі басыр.Дүр сілкінді мына..

Сені жырлап өлең жазды көп ақын,Бірақ оның ортасында жоқ атым.Бірақ менің сені сүйген жүрегім,Жүрегіңмен ылғи бірге соғатын.Не болады салқын өлең..

Ақын жанын сезiмтал жырлатып сан,Толқындардан тулаған –Тыңдатыпты əн.Арналары қауышып, құшақтасқан,Ертiс, Үлбi, бiлсеңiз,Шын ғашықтар!.

Құмартып келген ұлынаҚұшағын жайды сырлы айдын.Толықсып жатқан теңіздеТолқынмен бірге тулаймын.Толқынмен бірге денемдіСәулесі жуды нұрлы айдың.Қалқып..

Тау ішінде тауды жырлап өтемін,Көл шетінде құсқа құрмет етемін.Қырға шықсам, қызыл ішек киген қыз,Жырлай-жырлай өзіңді іздеп өтемін.Жаршысымын..

Сол бір әнді сен маған жырламашы, Жатыр онда махаббат мұң-наласы. Сыздамалы сезімдер қайта оралса Айқаспайды кірпігім түн баласы.Сол бір әнді сен..

Қазақстан,қазақ деген халықпын,Бұтағымынөр Түріктей алыптың.Елім мененеңіреген ерлерден,Жүрегімемәңгі қуат алыппын.Жоңғарларғажау оғындай..

Заманының жырын жырлай алмаса,Заманының мұңын мұңдай алмаса.Ақиқаттың алауы боп жанбаса,Жанарынан қанды жасы тамбаса,Ақындық та далбаса!Арыстандай..

(он төрт буынды жыр)Талай рет жыладым жүргенімде сый іздеп,Тақырға да құладым жатқан жерім киіз деп.Мен біреуді сөзбенен жайлап қана шымшып..

Көрсетіп өрлігімді,Көтеріп бел жүгімді,Келтіріп теңдігімді,Толтырып кемдігімді,Баптаған ерлігімді,Сақтаған елдігімді --Сендерді жырламасам,Жырлаймын..

Жырладым жеті батырды –Қаһарман жеті қаланы.Бәрі де сені шақырды, Шақырды сендей баланы.Көр, Ұлым,бәрін көзіңмен, Білесің түгел Барғасын. Күтеді..

Махаббатты көп жырлайсың деп сөгеді,Жақындарым қалжың сөзбен ескереді.Біле білсең әр адамның тағдырыӨмірде тек сезіммен өлшенеді.Махаббатты сезе..

Аузым жырлап, алқынады жүрегім,Ашылғандай күн көзіндей реңім.Туған жердің шуағына шомылыпХалқымның алдында бас иемін.Қымсынып қуаныштан қызады..

ІЖыр оқып берем, жан аға саған– Жыртылып тозған жоқ шабыт. Пайғамбар шыңға паналата алам, Кеудемді кетсе от қарып...Пәруана тірлік, періште..

Жырлар едім мен де гүлді,«Ботаник» деп пенде күлді.Таниды жұрт түз баласын,Талай кезгем Шу даласын.Қызғалдақты ғажайып бөктерде менБіраз жылды гүл..