Жырлау туралы Өлеңдер ✍️

Кең даланың ежелгі тұрғындары –Таңғы желмен тербелер гүлдің бəріБір-біріне үнемі əлденені,Айтады да, бой түзеп сəнденеді.Сөйлеседі не жайлы..

Көкке құсым жөнелді,Қуанышпен зырлайды.Білесің бе ол енді,Не туралы жырлайды:«Балаларым – көркемім,Тойласын деп жырлайды.Болашағын – ертеңінОйласын..

Жырла, менің домбырам, жырла, кәне.Шанағыңда елімнің тұнған әні.Халқымыздың саздары, әуендеріБолашаққа сенімен бір барады,Жырла, менің домбырам..

Көп жырладым көктемнің бұлт, жаңбырын, көп жырладым кеш шапағын, таң нұрын. Көк шалғында бүлкіл қаққан бұлақтай, қайда бастап барасың сен, тағдырым?

Жырлайын Гүлмирадай бір аруды,Жан екен жаны жайсаң, рақымды.Он бес жыл Лондонда қызмет жасап,Танытқан бет-бейнесін шын ақылды.Жетелеп сүйрегенде..

Шыр айналған шыңғырып шырғалаңда,Не құдірет жоқ дейсің бұл ғаламда.Аруақтанып кетемін қасиетіненНұр-ағаны айбынды жырлағанда.Арлы анадан асыл ұл..

(Ақын Аманжол Шамкеновке)Кезіп қайттық биіктерді, еңісті,Баурым, саған енді қандай ой түсті?Көріп әлдетолқыдың ба бұраңдап,Алдымызда сылаң қаққан..

Қаншама жыл тұрсамдағы қалада,Ешнәрсені теңгермеймін далама.Егделердің есебіне кірген соң,Бірте-бірте ыстық болып барама?!.Мен, әйтеуір, бір ерекше..