Өлеңдер ✍️

жазушы Медеу Сәрсекеге

Кім болар өз ағасын танымаған,
Мен бүгін Ертісімдей ағын алам.
Сүйенген еңбегі мен ақылына,
Бұл ағам – Абайша айтсақ, толық адам.
Толық адам дегенім – кемел адам,
Білімі дүниені кең ораған.
«Айшықты мезетімен» көзге түсіп,
Жинаған асыл сөзді Медеу ағам.
Абайды, Әуезовті жастап көрген,
О бастан ақ желкенін асқақ керген.
«Жетінші толқынымен» бір кездері
Қазақ фантастикасын бастап берген.
Дәл сіздей қыруар мұра қалдырар кім?
Туады еңбекқордың алдынан күн.
Қаныштың әлеміне бастады оны
Бір сөзі «Қарғаш!» – деген Марғұланның.
Келесің жүзіп алға бақ – қайықта,
Мақтасақ осындайда мақтайық та.
Қазақта жазушы жоқ өзіңіздей,
Арнаған бар ғұмырын Сәтбаевқа.
Деректі прозаға алып келген,
Аймаңдай асылдарды халық көрген.
Тұлғасын Бекмаханов, Бөкетовтің
Тарихқа жаздың алтын әріптермен.

Күн өтті аласапыран, елең-алаң,
Дәлелді деректерге сенеді адам.
Біртуар Алыптарды ақтап алған,
Өзіңіз де Алыпсыз Медеу ағам.
«Жұртым!» – деп қалам ұстап көз ілесің,
«Ұлтым!» – деп, болашақты сезінесің.
Арғында Қаракесек, Тарақтының,
Ұрпаққа жазып бердің шежіресін.
Жазғаның әділеттің салды отына,
Драматургтік жалғанды мәңгі атыңа.
Актер мен режиссердің тілін тауып,
Қоясың пьесаңды Алматыда.
Ақынға ұят болар жырламаған,
Алаштың қаласында тұрған адам,
Абыралы өңірінің ақсақалы,
Алаштың бақытына туған ағам.
Мен едім Арқада өскен бала қайың,
Жүректен Әміредей ән атайын.
Жанақ, Қасым, Төлеужан, Кашаф болып,
Кеудемнен өлең сөзді боратайын.
Сарыарқада Сапекеңдей саят құрып,
Аузыма дүйім жұртты қаратайын,
Толғанып толғау жаздым бүгін ғана
Толғанда жетпіс беске ағатайым.
Жаз бен қыс, көктем менен күзде келіп,
Ақыл мен кеңесіңді бізге беріп.
Шаттанып отырыңыз ортамызда,
Асықпай сексен, тоқсан, жүзге келіп.