Өлеңдер ✍️

Тас дәуірді қашауды
Тарихшыларға қалдырдым.
Жасақтап жырдан жасауды
Асауға құрық салдырдым.
Жіберіп тілдің тізгінін
Жарысқа қостым жаһандық.
Мәреге жүйтки жүздірдім
Атымен қазақ – Отандық!
құйындат қырғи тұлпарым,
Тізгінді тартпай жібердім,
Ұлықтасын деп ұрпағым
Жосылта жойқын жыр өрдім.
«Ақ қаз», «...сақ», «Қыпшақ», «моңғолды»
Жіліктеп жатар жайым жоқ.
Тарихи ұңғыл-шұңғылды
Менсіз де айтар пайым көп.
Әріден емес...беріден
Ақтарсам тағдыр парағын
Шертілсем көкірек шерімен
Көзімді шыққа маламын.
...Қиялдап Қыпшақ, Оғұзды,
Қамшыға өрдім таспаны,
Өк...шу! – леп өстім өгізді
Мойнында ағаш аспалы.
Оғұз-хан салған тепкісін,
Тентіреп Түркмен, Гагауз,
Тайталас талай өтті сын,
Түрік тілді елде мол аңыз...
Жайбасар өгіз бишікпен
Шықпыртсаң, мейлі, саспайды.
Үйреніп үйге үйшіккен
Бақайын тездеп баспайды.
Мойыны аспа ағашта
Қарақшы сынды қамауда.
Жегілген дерте жарасқан,
Шылбыры – тесік танауда.
Жеткізбес жол да бұраңдап
Жетер жер жиырма-ақ шақырым.
Тасбақадай тырбаңдап
Жылжимыз «тәй-тәй» ақырын.
Арбаға жектім атты да
Дүрдитіп доғал доғасын.
Күйбеңшіл күнім батты да,
Сыйлап түн сабыр сабасын.
Тайлаққа жегіп шананы
Қасаты қармен ілбідім,
Етіктің тоз-тоз ұлтаны,
Табанды тасқа тілдірдім...
Егісін, шөбін, отынын
Көлікпен терлей тасиды.
Ойсырай жыртып опығын
Желкесін жалқау қасыйды.
Атандардың жонына
Жайғасқан бір-бір ашамай,
Қондырып қойған қомына
Арқасын қоймас қашамай.
Жығылған өркеш, тайпала
Жылжиды түйе итеңдеп.
Оңы мен солға шайқала
Артылған жүгі икемдеп.
...Толтырып кузов «КАМАЗҒА»
Бүгіндей құрмас серуен.
Батпақты, тасты жол аз ба?
Сырғиды сылбыр керуен