Өлеңдер ✍️

Мен бiр Тәңір...
Құлымдай шырақ-ғұмыр
Елең қылды ыңырсып құлақты бiр.
Қанша дәуiр зыр еткен қас-қағымда
Соңы жым-жырт.
Сезгенiм бiр-ақ қыбыр...
Түп тегiмнен олжа боп салмақты өлең,
Тұғырымнан түсiрмей самғатты ерен.
Топырақ боп жоғалған тiрлiктi емiп,
Тiршiлiкке ләззатты жалғап келем.
Жұмбақ дертiн фәнидiң айта күлiп,
Мертiктiм бе санамды сайтан үгiп?
Ғұмырымды көзiне iлiп қойды
Өз ауруым өзiме қайта жұғып.
Кiмге ұрынсам деп тұрам анда-санда,
Заманақыр, жағаңа жармасам ба?
Ақыры өттiм деме ендi құлқыныма
Ақыреттiң ордасын қорғасаң да.
Қайғысына күрмеген арқан күлiп,
Салған iзiн соңынын сортаң жұлып,
Ғұмыр-кеме Аралда қаңтарылды
Қозғалыстың күмбезiн талқан қылып.
Тағдырымды қытықтап қатты күлдiм,
Мұң көзiнен жанымды қапты кiрбiң.

Қапқан жерден жүрегiм секiрдi де
Қолтығына тығылды шаттығымның.
Қасiреттiң паналап сұрқы бiздi
Шырқын онын шындықтың ырқы бұзды.
Ембек болып уланды жиiркенбей
Көздерiнде мұң қатқан күлкiмiздi.
Қозғалыстың болмаса намысы ағат
Көзден аққан секундтар – бәрi сабақ.
Үнсiздiктi қос тiлi тілi сабап,
Қаға бердi таңдайын кәрi сағат.
Тiрлiк – тұтқын...
Тағдырдың тұспалы кем.
Сағым қысқа жанарда.
Қысқарып ем –
Саңылауы жамалды көңiлiмнiң
Қиялымның қажалмас пұшпағымен.
Сарқынындай өткеннiң сұрақты iшiп,
Жаһнамға жармастық жылап, құшып.
Есебiнен шатасты ғұмыр-сана,
Есегiнен қозғалыс құлап түсiп.
Тiршiлiктен керең мұң жуықта өлiп,
Бөбек мұңы өлеңнiң суықты емiп,
Жетiншi әлем шырмалды қиялыма
Өр екпiнi өремнiң қуып келiп.
Тойдырсам деп тозақты базар құрып,
Өлтiрiппiн байқамай ажалды ұрып.
Тарихты адам тiрiдей жерлемек боп
Ғасырларды қалапты мазар қылып.

Санамызға түнетiп бар азапты
Ғұмырымның түңлiгiн нала жапты.
Жыртығынан жанымның ұйқылы-ояу
Жетiм өлең домалап бара жатты.
Өлiмдi iшкен өзiм бе,
Төзiм бе едi?
Өлтiрдi де тiрiлттi сезiм менi.
Күдiктi ойдың салмағын көтере алмай
Шытынады қуаныш көзiмдегi.
Қайта тыңдап үлгiрмей көктем үнiн,
Жанып кеткем,
Жоғалды көкке күлiм.
Жырға сiңген ғаламды жанымдағы
Лақ еткiзiп құрдымға төктi өмiрiм.
Мұң қайнаса жанымда, оттар ұлып,
Армансыз бiр арнамнан ақтарылып,
Ақыреттке олжамен аттанамын
Қырандардың көзiнен көкпар iлiп.
Қызғанышқа аштырмай құлыпты iшкi,
Мөлдiр деймiз сезiмдi,
сұрып күштi.
Мөлдiрлiктiң шағылған сынықтары
Жүрегiмнiң жарты етiн жұлып түстi.
Құпиясы абалап сан сұрақтың,
Шырқын алды үрейдiң қамшылап түн.
Шексiздiктiң шеңберiн талқан қылып,
Мәңгiлiктiң маңдайын қансыраттым.