Өлеңдер ✍️

Заманақыр ордасын от қамады,
Мен кідірдім,
Дүние тоқтамады.
Жүрегіме жармастым,
Жыртығынан
Менің көзім өзіме оқталады.
Тіршіліктің талқан боп тозды алаңы,
Тәңірдің де тарылды өз ғаламы.
Астан-кестен кетсе де,
Арт жағымнан
Өткенімнің елесі қозғалады.
Жер тірілді,
Жөргектен атып тұрды,
Жаратылыс көзіне бақыт кірді.
Қасіреттен тарихты шешіндіріп,
Санамызға бөлемек уақыт-құрбы.
Тағдырымды берем бе жала сұмға?
«Қызғаныш жүр» Тәңірдiң санасында.
О дүние мен бұ дүние құшақтасып,
Ажал қақпа қирады арасында.
Тәңір де ендi күнәға құлақ түрдi,
Сан ажалды өлтiрiп лақтырды.

Ақыреттi мүсiркеп жаратылыс
Жұлдыздары тамшылап жылап тұрды.
Келген жоқпын өмірге,
Түсім бәрі...
Өресіздің қозғалды мүсін-жаны.
Жүрегімнің жартысы аруда емес,
Қансырап жүр бөрінің тісінде әлі...