Өлеңдер ✍️

Төбемде буыршын бұлт көк бауырлап,
Кеудемнен керуендер өтті ауырлап.
Көзіме үйезденген үйір жасты
Қайсарлық кірпігімнен кетті-ау ұрлап.
Тас тағдыр табаныма салып әйнек,
Мұнартты мекен-жердің таңы ләйлек.
Күрсінді қам көңілді абыз апам:
“Сырқаттан сарсылдың ғой, жаным-ай”- деп.
“Өмір-ай, бақастығың бұл бір маған,
Қай күні шанағымнан күмбір қағам?”
Кезенген қақ жүректен мылтығымды,
Жармасып Жігер атты сындырды ағам.
“Тұқыртпа тарлан басты жігіт төмен,
Күйресін көкірегіңнен күдікті өрең”
Ұсынды нәзік қолын назырқанбай
Ең сұлу қарындасым Үміт деген.
“Қиынға кезікпеген қай бәтірің,
Тоң-мұзын жібітеді қайғы ақырын”.
Тобылғы торы түнде көзімді ашсам,
Тұр екен Сенім деген әйбат інім.
“Үдесі арындардың өскін үнем,
Мен болам бәйгедегі бесті күрең!”-
Деп Арман андағайлап тік тұрғызды
Төсекті түріп тастап пеш түбінен.
Күлсе де кешпегендер үштен бір сын,
Пейілді ақ тілеуден түстендірсін.
Салауат көксеп жүрген саулығыма
Мерейін бес бауырдың үстем қылсын!
Жанарға жайқалдың да көгал-кілем,
Санадан саруайымды жоғалды ірең.
Баршын бас бақыттармен бәлденбесін,
Өле біл өмір үшін ең алдымен!

(Бұл өлең ақынның өз қолжазбасынан беріліп отыр)