Өлеңдер ✍️

Таңқалмаймын сіздерге,
Аштықты да, көрді-ау деп.
Жоқтықты да, көрді-ау деп,
Соғысты да, көрді-ау деп.
Таң болмаймын сіздерге,
Немісті де, жеңді-ау деп.
Аш-жалаңаш болды-ау деп,
Аяздарда тоңды-ау деп.
Сонда да өлмей қалды-ау деп.
Таңқаламын сіздерге.
Мәңгі бақи азаптан,
Мәңгі бақи тозақтан.
Адамдығын адамның,
Кісілігін кісінің.
Үлкендігін үлкеннің,
Кішілігін кішінің.
Адалдығын ісінің,
Тазалығын ішінің.
Қалай сақтап қалған деп,
Қызықпаймын сендердің
Атағыңа, даңқыңа,
Қызығамын сендердің
Таза Адамдық қалпыңа,
Арқаңа тас арқалап,
Қоғам жүгін тасыған,
Өмір емес, тор, тозақ
Өміріңнен шошынам.
Қанша қорлық көрсең де,
Қанша зорлық көрсең де,
Қайырымды сөзіңді,
Мейірімді көзіңді,
Ақтарылған сезімді,
Амал, астар, қулықсыз,
Ақ сөйлейтін кезіңді
Қалай сақтап қалдыңдар?!
Мен таңғалам осыған!