Өлеңдер ✍️

Әлі ауылдан көрген жоқ құт адасып,
Жапырып жүр бұзаулар бұтаны ашып.
Сыйпалаған құйрығын сиыр сәске,
Ауыл тыныш,
Аңқиған дүкен ашық.
Машина жүр қыр жақта тозаңы ұшқан,
Тау қарайды мойынын соза алыстан.
Танаулары таңқиған жас балалар,
Баяғы сол біздің ел—Қазақстан.
Тау ішінде ат жеккен арба жүрдек,
Бұл ауылды атайды «Кеңқарын»,- деп.
Кеңге салып арқаны, о, шіркін-ай,
Кеңқарынға бір қонсам арманым жоқ.
Алақандай жып-жылы аялы ауыл,
Келі түйген келіннің аяғы ауыр.
Көлеңкеде ентіккен көк есектер,
Қалқалаған қара ағаш көп есектер
Зар боп жүрген мырза көп саяңа бұл...