Өлеңдер ✍️

  17.09.2022
  250


Автор: Есенқұл ЖАҚЫПБЕК

ҚАРА КҮЗ

Қара бір жаңбыр борады-ау,
Ала бір жауған қар анау.
Тау жақта бір от жанады-ау,
Аулақтап бәрі барады-ау.
Алдағы өмір алданыш,
Көретін қызық шамалы-ау.
Қара адыр малсыз бел анау,
Қарайған жансыз далам-ау.
Күңіреніп қобыз шалам-ау,
Қурайлар сыңғыр қаға ма-ау.
Жотада жатқан жолменен,
Жаяулап кеткің келеді-ау.
Қалжырап жатыр қара күз,
Балбырап жатыр даламыз.
Саудырап сабан, сары аңыз,
Маужырап жатыр санамыз.
Үмітпен келіп дүниеге,
Күдікпен кетіп барамыз.
Арпасын тиеп арбалар,
Қыбырлап қырдан қозғалар.
Қалбаңдап қара қарғалар,
Қанаты барға мәз болар.
Періште бар, пенде бар,
Бізге де біреу зар болар.
Жайымды ұғар ел қайда?
Қайғымды сұрар ер қайда?
Жайымды ұқса жалпы дос.
Жанымда біреу қалмай ма?
Жаңбырдан жаным жаурамай,
Жаным бір содан жаурай ма?
Жалпының арзан бақытын,
Жазбаған біздің маңдайға.
Күйзелдің неге күз кеуде?
Естіліп еміс күйі жәй.
Мың есе зорлар бізден де,
Мұңайып өткен дүние-ай!.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу