Өлеңдер ✍️

Елес сүйреп ертелі, кеш те мені,
Көргім келмей көшеден ештемені.
Қаршадайдан үйренген жалғыз әнім,
«Қаратаудың басынан көш келеді,
Қаракөзге мөлтілдеп жас келеді».
Өмір өтті-ау, әйтеуір жақсы, жаман,
Қырқасынан қырықтың астық аман.
Екі көзі мөлтілдеп жылап тұрған,
Бір қаракөз арман боп өтті маған.
Біздің елді біреулер дос көреді,
Біздің де елден біреулер сескенеді.
Көрінбейтін бір жаққа көшкен елі,
Көшкен сайын бір тайлақ бос келеді.
Қадіріне жетпеген қайран елі,
Қарындастың көзіне жас келеді.
Қаратаудың қарасам таз басына,
Өмір шіркін қоймапты тозбасына.
Алатаудың қарасам боз басына,
Ие болмай әрең тұр өз басына.
Қалың түндер...
Қайысып құрақ сынған,
Қасиетім кетті-ау деп жылап тұрған,
Қаракөздің шөлдеймін көз жасына.
Қайсы аруың осылай шырылдады,
Қаншама қыз шыбындай қырылмады,
Біреуіне жүрегім бұрылмады.
Бір қаракөз арман боп өтті маған,
Бала күнгі,
Батырлар жырындағы.
Қаншама қыз жасырын ұрындады,
Қаншама қыз қысылмай қырындады.
Өткінші бір жаңбырдай мұның бәрі.
Қырға шықсам жүретін бір қаракөз,
Сүйретіліп жусанға бұрымдары.
Беу, қаракөз