Өлеңдер ✍️

Анаң сені туғанда салмақты ғып,
Сені маған теліген жолдас қылып.
Біз екеуміз күнде бір мұңдасамыз,
Бір зарменен бір зарды жалғастырып.
Менің шаң-шұң дауысымды жеп қояды,
Қорғасындай сендегі салмақтылық.
«Шыда» дейсің тағы да, шыда тағы,
Шыдамдыны құдай да ұнатады.
Шыдамдыққа келгенде Рәт інім,
Осы өмірде өзіңнен кім асады?
Ақыл сұрап қазақтың бар баласы,
Отырардай ұл едің төрде басы.
Жеті жасар кезінен жетім қалған,
Сияқтысың сен кейде хан баласы.
Талап сені тастады-ау қу жалғанның,
Шибөрісі, кәндені, қандаласы.
Мендегі бар төзімдер тәмәмдалса,
Шыда дейсің шым қорған, қамалдарша.
Шыдаймыз ғой, шыдаймыз, амал қанша,
Зәу сайтандар шынжырға оралғанша,
Қара тасы қағбаның ағарғанша.