Өлеңдер ✍️

Киіз үй!
Қазақ үшін – бәрі, бәрі!
Киіз үй!
Арда алаштың ары, жаны.
Боз үйде бойжеткенді оятатын,
Таңертең бозторғайдың қоңыр әні,
Дауысы сол торғайдың – халық әні.
Киіз үй – табиғаттың ұлы мәні,
Жан денең киіз үйде тынығады.
Балбырап бір таң алды жатқаныңда,
Тастардың сыңғырлаған жақпарында,
Естілер бал бұлақтың тұнық әні.
Батыр ғып баланы да жіберетін,
Сыртында үйір қасқыр ұлығаны.
Жылтылы жұлдыздардың, Ай күлгені,
Сыңқылы сары өзеннің, сайдың лебі.
Жайлауда мамырлаған майдың кезі,
Іргеңде тойған қасқыр жай жүргені.
Көрініп көрпе астынан жердің көгі,
Әр күні малшы жұртқа той күндері...
Сол кезде біздің қазақ мейірімді еді!
Мың қиял киіз үйге шақыратын,
Шықты алғаш киіз үйде ақын атым.
Сол үйде атам менің ала таңға,
Сары ауыз мына мендей балапанға,
Оқытып «Алпамысты» отыратын.
Киіз үй – қазақ үшін бәрі, бәрі!
Тұрғандар киіз үйде дарын әлі.
Өспеген киіз үйде балаларға,
Қазақтық қанша айтсақ та дарымады.
Іргеде шу-шу еткен маңырағы,
Жүрегім киіз үйді сағынады.
Жатса да өмір өсіп, өркен жайып,
Бір нәрсе көңілімде қаңырады.
Киіз үй жоқ жерде қазекеңнің,
Пейілі де бір түрлі тарылады.
Қанша дөкей болса да ел білетін,
Есігінен еңкейтіп енгізетін.
Қазақтың қасиетті шаңырағы!
Қазақтың қасиетті шаңырағы.