Өлеңдер ✍️

Ортасы жоқ шалқыған кешегі ерен,
Ақын кетіп барады көшеменен.
Сұратпай-ақ су берсең қайтеді оған,
Шапағатқа толы бір кесеменен.
Ашып айтқан әділін, ақ-қарасын,
Ақын кетіп барады. Неткен ақын!
Сөз киесі бар кезде осы адамға
Әуес емес әйелдер жоқ болатын.
Абыройын мықтының төксе де ақын
Оған барлық жігіттер жақ болатын.
Суға итеріп жіберсе сұм достары
Мұңдастары, шырқырап шын достары
Су жағалай жүгіріп ап қалатын.
Біреулермен әрине күндесетін,
Күндестері барында күн де өсетін.
Күндестер де бұл күнде арман болды-ау
Гүлмен бірге тікендей бірге өсетін,
Елжіресіп барлығы тыңдаушы еді
Мөлдіретіп ұстаса ол жыр кесесін.
Ол туралы сөз де жоқ дуылдаған,
Тойлар бар ма ол бүгін қуылмаған.
«Бомж» кетіп барады көшеменен
Қысы жазы түрі бар жуынбаған.
Есін әлі жимапты кеңкелесің
Оған бүгін қай әйел ентелесін?
Умаж-умаж болса да үсті басы,
Мына бізге түрі бар сұс қылатын,
Мына бізден түрі бар жеркенетін.
Шығып алып түнеген жертөледен
Сыраны аңсап барады ертеменен.
Бір студент қыз көрдім, сол қайыршы,
Сол дуана ақынға еркелеген.
Сол студент аруды жетелеген
«Бомж» кетіп барады көшеменен.
Ол сорлы ма, әлде осы біз сорлы ма,
Сіз сорлы ма әлде анау қыз сорлы ма?
Бәрін ертең көрерміз пешенеден.