Өлеңдер ✍️

Алдыңда есігіңнің тал бар еді,
Шарбақты талдан өрген шал бар еді.
Шарбақтың ар жағынан бір сүйдірсең,
Өзегім өрт ішкендей лаулар еді.
Кигеніміз кең балақ шалбар еді,
Сүйгеніміз қыз ба еді, алма ма еді?
Сыбырлап айтатұғын әлденені,
Сыртында ауылымның көл бар еді.
Қаздай бір қаңқылдаған қара гармон,
Сені аңсап айлы түнде зарлар еді.
Отырған гармон тартып балалармен,
О, қайран, қыз бен алма,
Арман елі.
Бұл күнде ауылыма келе жатсам,
Ауылға көз саламын төбе жақтан.
Шарбағы сіздің үйдің көрінбей тұр,
Қарғалар ұя салған қара ағаштан.
Алдыңда есігіңнің тал бар еді,
Сол үйде ағаш аяқ шал бар еді.
Ентіккен есі кетіп бала ғашық,
Бір сүйіп алма беттен заулар еді.