Өлеңдер ✍️

  17.09.2022
  181


Автор: Қатира Жәленова

ҚАСЫМДА ЖОҚСЫҢ

Түн жанарынан
Шашырағандай кіл оттар,
Жауады көктен
Ұшқындап,
Тынбай
Үдеп қар.
Дүниеге аппақ
Сұлулық тұнған сәтте осы,
Жалғыз-ақ менде тілек бар!
Өзіңсіз,
Жылжып өтуде
Айлар, апталар...
Біз жүрген жерлер
Ақ қарға оранған шақта бар,
Тілеймін, жаным,
Сағыныш сазын ақтарар,
Жетсе деп сенен хат-хабар!
Іңкәр әнім ең
Жадымда мәңгі жатталар,
Сен жайлы жеткей
Қуаныш алып ақ таң әр!
Бір сендік жүрек
Өзгеге бақыт боп қонып,
Өзгеден қалай бақ табар?..
Талдырып үміт...
Көздерім мынау төрт болып,
Жолыңды тосам,
Ішіме алау өрт толып.
Сапырылуда
Сезімнің көлі,
Жүрекке
Сағыныш атты дерт қонып.
Қыс түні қандай!
Ай нұрын көктен себелеп,
Ұшады ауада
Ақ қанат,
Ақ қар – көбелек...
Бөлісуге, әттең,
Осы бір сәтті керемет,
Қасымда жоқсың, не керек!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу