Өлеңдер ✍️

Мезгіл жетпей
Гүл қауызын жара ма,
Уақыт – қатал,
Аяйды деп қарама!
Гүл-көктемді
Алыстатып біздерден
Жылдар өтер
Шекара сап араға.
Алдан ылғи бақ жанып,
Таң күле ме,
Бұл өмірді
Білу керек сүре де...
Қыздар, қыздар,
Көктем ұзап барады,
Тұрмыс құру
Ойларыңа кіре ме?
Біреуінің
Жүріс-тұрыс, күлкісі,
Біреуінің
Ұнамайды түр-түсі.
Мінеп-шенеп
«Күн бермейміз» әйтеуір,
Ұнамай-ақ қойды бізге
Бір кісі...
Өзімізді
Хор қызына санаймыз,
Жігіттерге
Жоғарыдан қараймыз.
Олардың да
Артықтығы бар шығар,
Оларды да
Сүйген болар талай қыз.
Кателікті мойындасақ
Бар ма айып,
Бақыт құсын
Текке үркітіп алмайық.
«Көк етікті»
Таңдап жүріп,
Бір күні
«Көн етікке»
Зәру болып қалмайық.
Сірә да ешкім
Пенделіктен асқан ба,
Бір тосқауыл болады
Көп тасқанға.
Жерге де бір
Түсіп көрсек қайтеді,
Өмір бойы
Ұша бермей аспанға?
Шалмай тұрып
Үміт – таудың басын қар,
Қыздар, қыздар,
Пенделіктен қашыңдар.
Аспанда емес,
Бәлкім жерді мекендеп,
Жүрген болар
Біз іздеген «асылдар...»