Өлеңдер ✍️

Тосыла бердім, таусыла жүдеп,
Кескінің керім ән, шұға, жібек.
Жұпарға балап деміңді жұттым
Рауандап атқан таң шуағы деп.
Лебізге балқып айрылып естен,
Көз жаза бере қайғы-мұң ескем.
Перизат туған аққу мүсіндім
Қанаттарыңа ай-күн ілескен.
Сүйкімнің бәрі жүзіне дарып,
Ізгілік көрдім ізінен анық.
Сырғаңа тұнған аялы сәуле
Сағым боп ұшты үзіле барып.
Ұрлаған сол ғой мазамды келіп,
Жүректе жалын ғазал-жыр өріп.
Сағымға сіңіп жоғалды сәтте
Мен сүйген сұлу, ажарлы көрік.
Қимайтын әсте өкпеге бөтен,
Шәрбәт күндерім шектеле ме екен?
Жібек жүзіңді жел болып сүйіп
Ілесіп сонда кетпеген екем?