Өлеңдер ✍️

  12.09.2022
  110


Автор: Әлімқұл Данияр

Көктемгі романс

Мезгiлдердiң арасы жырақ неткен,
Былтыр күзде бiз едiк жылап кеткен.
Көзiмiзден бүрлесiн сезiм-гүлдер,
Құстардың қанатынан құлап көктем.
Жанымыз бен Жанымыз жұптала ма?
Бiлмеймiн. Көктем кептi. Шық далаға!
Қарасаңшы алғашқы Көктемiңе,
Қарашалар үлгермей, сұқтанарда.
Төзiмдердiң талықсып, шерi: кел деп,
Сезiмдердiң тасқынды сеңi меңдеп.
Таныстырам мен сенi Көктемменен,
Табыстырар менi де Сенiмен деп.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу