Өлеңдер ✍️

Сауысқан жерге жақын қанат жайды.
Аңшы иті босқа әуре боп далақтайды.
Шыға алмай шырқ айналып көк шалғынды,
Байғұсың ауа қармап босқа алқынды.
Не керек – сауысқанға ермек керек,
Сазайын жердегінің бермек керек.
Тапталып жасыл шалғын алқаптағы,
Ит байғұс әрлі-берлі салпақтады.
Сауысқан ұшқан сайын жақын келіп,
Бар күшін салады ит те тақым керіп.
Не керек иттің өле жаздағаны! –
Сауысқан шықылықтап мәз болады.
Бұл ойын итті ақыры жалықтырды,
Алқынып, әрең демін алып тұрды.
Сауысқан мұны байқап қалмасын ба,
Жалп етіп қона кетті дәл қасына.
Шығарып ауызынан жалын – тілді,
Итекең мұны көріп тағы ұмтылды.
Басталды баяғы арбау екі арада,
Жердегі көктегіге жете ала ма?!
Шамасын білмеген соң, расында,
Әулекі ақымақтың күні осы да...