Өлеңдер ✍️

Көш келедi!
Ағайын, көш келедi!
Көш алдында бiр тайлақ бос келедi.
Елмен қайта қауышу оңай ма екен?!
Екi көзден ерiксiз жас келедi...
Көш келедi!
Көпшiлiк, нанасың ба?!
Арасында – ардағың, алашың да!
Бүгiн-ертең бiр тойдың болары анық
Ұлан-ғайыр қазақтың даласында!
Көш келедi!
Жұртым-ау, сенесiң бе?!
Көсегенiң жонында,
Белесiнде.
Айбарынан батырдың пақыр ығып,
Айдарынан ақынның жел есуде!
Көш келедi!
Сүйiншi, Ұлы анамыз?!
Қуаныңыз,
Қамығып, жыламаңыз.
Құрбан болған Құдайдың құлдары үшiн
Өткен күннен бiз әлi құн аламыз...
Көш келедi!
Алланың жарлығымен!
Жасауымен,
Жүгiмен,
Жабдығымен...
Қарайлайды артына қариялар,
Жан қимасы жат жұртта қалды, бiлем...
Қалғаны рас:
Қорым мен қоныс қалды,
Талай жылғы тамыр мен таныс қалды.
Оты өшпеген ошақтың көк түтiнi
Көз ұшында бұлдырап алыс қалды.
Қора қалды,
Момақан мола қалды.
Бастан талай өткерген зобалаңды...
Құрғай-құрғай жас қалды жанарларда,
Бұлғай-бұлғай дос қалды орамалды.
Өсiп-өнген жұрт қалды,
Ауыл қалды,
Араласқан ел қалды,
Қауым қалды.
Ет-жүрегi езiлiп егделердiң,
Жүрген сайын жонарқа ауырланды.
Белес қалды,
Бел қалды,
Беткей қалды...
Жүрек байғұс бiр уыс етке айналды.
«Қош, қош» айтып арттағы қалған жұрттың
Көшкендерге дауысы жетпей қалды...