Өлеңдер ✍️

Ұятың – екi беттiң қызылы едi...
Қызығып ендi кiмдер сүзiледi?
Қызарып жаңа пiскен алмадайын
Қызылмен әрлi екен-ау қыз реңi!
Ұрыны түн жамылып баққа кiрген
Iз кесiп iздегенмен таппадым мен.
Қызығың қыз күнiңдей қайдан болсын,
Бетiңе опа-далап жаққаныңмен.
Жүзiңе, ұялғанда, қан тебетiн,
Сол сәтiң сәннен де әзiз мәртебе-тiн!
Ақындар марапаттап махаббатты,
Ғашықтар әуелетiп ән төгетiн!
Жүзiңнен, қызарғанда, қан таматын,
Сездiрiп Сезiмсарай салтанатын!
Қауышып қалатұғын кiрпiктерiң
Тауысып талайлардың жан тағатын...
Ұрыға ұятыңды алдырғалы
Жаныңда жастық әнi жаңғырмады.
Бөз болды жазға жетпей шырайлы өңiң,
Өзгердi ернiңдегi балдың дәмi...
Бетiңе опа-далап жағынасың,
Жасанды сол құрғырды нағыласың?
...Қызғыштай қыз ұятын қорғаймын деп,
Қу жүрек, сонша неге жанығасың?..