Өлеңдер ✍️

Мен Жетпіске толдым, Жер басып жүрмін,
Шалдармен тәжірибе алмасып жүрмін.
Замандас кемпірлер ұшыраса қалса,
Кәдуілгідей қалжыңмен арбасып жүрмін.
Жас келіншектердің қолынан сүйіп,
Делебем қозып дауласып жүрмін.
Қыздардың әрбір сөзінен мағына іздеп,
Әзіл мен қалжыңдарына жармасып жүрмін.
Мен Жер басып жүрмін.
Мен Жетпіске толдым.
Оқушы балалардың ішінде жүрмін.
Елу бесімдегідей жігіт пішінде жүрмін,
Сапамды білмеймін, санам тозбаған екен,
Баяғыдай білімді күшімде жүрмін.
Оқушы балалардың ішінде жүрмін.
Мен жетпіске толдым.
Әріптестерімнің арасында жүрмін.
Катынқарағайдың даласында жүрмін,
Бұқтырманың жағасында жүрмін.
Бәрінен бұрын күндіз-түн ойланып,
Мінез-құлықты түзеудің шарасында жүрмін.
Өзімнен тараған сүйікті ұрпағымның,
Мені ойлаған санасында жүрмін.
Мен Жетпіске толдым.
Әйтеуір Жер басып жүрмін.
Зиялылардың шылбырына жармасып жүрмін.
Өзімді ұнатқан көңілдесім болса,
Тағдырымды тапсырып жалғасып жүрмін.
Тоқайласып келген жұмбағын шешіп,
Мазмұнын есіме түсіріп сан ғашық жырдың,
Әйтеуір Жер басып жүрмін.
Кетер еместей серпіні бойдан,
Сағыныштың қашан селкілі қойған.
Екі жарым жыл болды бақиға озған
Мәңгілік кетпес кемпірім ойдан.
Жүйке қоздырып, сананы сансыратпай,
Ақылдың куат, ентігім ойлан.
Шықпады мәңгі кемпірім ойдан.
Жетпіске толдым.
Мен Жетпіске толдым.
Жұртшылықтың ортасында жүрмін,
Қайнаған көптің ортасында жүрмін.
Тегі, біреулер жазып кеткен тәрізді
Төр Алтайдың шор тасында жүрмін.
Жетпісте бөлектеудей тақпақ нәрі,
Мезгілінен жаңылып атпақ таңы.
Туған күніме Тәңірдің сыйлағаны –
Менің аппақ көңілімдей аппақ қары.
Осы қарға тәуелді бұл күздің тіршілігі,
Аң-құс қысқы ұйқыға жатпақ бәрі,
Тоқырай ма, тоқтай ма, қалыңдай ма
Табиғаттың тынымсыз аппақ қары.