Өлеңдер ✍️

Заман осы сездірмес сыдырымын,
Ойда жоқта орнығып бұдыр ұғым.
Қызып алып жүгінер жеңілтегің,
Бұзық алып жүгірер жұдырығын.
Заман осы көзбенен сұққылаған,
Сұқ тигенде азамат тік құлаған.
Қарызданып адалдық қалған кезде,
Арызданып құтылар ұтқыр аман.
Заман осы сөзбенен ұрғылаған,
Жазған сайын шақша бас дыңғырлаған.
Ақиқатқа жабысып пәле басы,
Құй батпақтан шығады сылбыр аман.
Заман осы байыпқа бағынбаған,
Қолға тұрмас нәрседей сабындаған.
Тіршілігі кедейдің айдай аян,
Байығаннан кім қалды қағынбаған?!
Заман осы мүк қосып, тезек шегер,
Бар менен жоқ ажырап тез екшелер,
Байып бара жатқанда боқты көттер,
Жайып қана жатқанда жезөкшелер.
Өркен ойдан серт қалар түк қылауы,
Өлке тойған дерт болар тыққылауы,
Өтер сөздің етіңді ұрғылауы,
Өртер көздің сүйекті сұққылауы.