Өлеңдер ✍️

Қас қарайған шақ еді,
Қарауытқан батыстан, кенет,
Алаулап таң атты.
Бұрында осындай болған.
Біздер ойыннан тоқтадық.
Әу баста қорықтық, соңынан мәз болдық...
Ойынға жүгіріп бара жатып, аз кідірдім
Түнектен жарқ етіп көтеріліп,
Қараңғыны кеудесінен итеріп тастап,
Соңынан қараңғыға сіңіп бара жатқан
жарыққа қарадым:
Ақырғы сәулелер төбемнен ауып барады...
Кешкі асқа шақырған шешемнің
даусы естілді.
Қош бол, жарық! — дедім мен
аспанға қарап.
Сөйтсем, мен емес,
Ол қоштасып тұрыпты.