Өлеңдер ✍️

Өзің – Ару.
Өзгеден өзің дара.
Көз алдымда мөп-мөлдір көзің қара.
Қайда кеттің елес боп егілдіріп?
Қалғаны тек – ғажайып сезім ғана.
Бұл өмірде көргенім –
Өзің ғана.
Өзің ғана…
Сонан соң төзім, нала…
Махаббат -- құс. Қонад та, кетеді ұшып,
Қалатыны – ғажайып сезім ғана.
Мен шыдаймын шерге де, азаптарға,
Мен шыдаймын көрге де, мазақтарға.
Сұлулық – жоқ!
Сұлулықтан бір-ақ сәтте
Жаралатын сезімнен ғажап бар ма?!
Сүймеймін бе, білмеймін, сүйемін бе,
Күй боп қондың домбыра тиегіне.
Сезім болып жүрекке кірдің- дағы
Сіңіп кеттің сен кџллі сүйегіме.
Таусылды ғой көз жасым тамып-тамып,
Табытта күт… Өрт жалын тамұқта күт!
Сені бердім біреуге…
Саған деген --
Сезімімді мәңгіге алып қалып.

Өзіңді ойлап талықсып көз іліп ем,
Егіліп ем, дөңбекшіп, езіліп ем.
Қара жердің қойнына түссем екен,
Осынау бір ғажайып сезіміммен,
О жақта да осылай еміреніп,
Мынау жарық жалғаннан Сені көріп,
Ғажайып бір осынау сезіміммен,
Жатсам екен дөңбекшіп, тебіреніп.