Өлеңдер ✍️

Тұрсынай Оразбаеваға
Қазақтың бір қызы бар Тұрсынайдай,
Қолына қалам алған ұршық алмай.
Санасы сағыныштан сапырылған,
Сезімі сексен сері тұншығардай.
Шырайлы Шым шаһарын аңсағанда
Жүрегі байыз таппас жыр шығармай.
Арбатта бір ару жүр ұлтын ойлап,
Тіл үшін көтергенде жұрты байрақ,
Қаратау, Алатауын сағынады
Жүрегін жайлау менен жылқы жайлап.
Қызына құшақ жайса Шым шаһары,
Толады көкірегіне күн шапағы.
Мәскеудің магнитін жеңіп шығып,
Беттейді туған жерге жыр сапары.
Төркіні сұлулықтың сыршыл Ай ма,
Ай өзі сыр шертеді Тұрсынайға.
Арбат пен Арқа, Алтайды араласаң
Шіркін-ай, Тұрсынайдай жыршы қайда?