Өлеңдер ✍️

Аузымды ашсам кеудемде күрсiндi өлең,
Ойлар өлдi жанына нұр сiңбеген.
Шақ та болды жанарға жас тығылған,
Кез де болды күн кешкен құр сүлдемен.
Бәрi болды бұл баста,
Жасырмаймын.
Кейде момын, кейде ендi тасырдаймын.
Түн қойны төсегiмде тыншытпайды,
Әр сәтi сананы езген ғасыр – қайғым.
Бәрi болды, бұл баста қарабақыр,
Түн қойнында сұлқ түсiп қала жатыр.
Барлығының ойында заманақыр,
Тұңғиыққа жәй жылжып бара жатыр.
Заманақыр – бұтаның дiрiлiнде,
Заманақыр – желдiң жәй уiлiнде.
Заманақыр – ол менiң санамда тек,
Еш дауаға бой бермес уы мүлде.
Бұл Басқа не боларын кiм бiледi?
Ойлы қыздың ерiнi үлбiредi.
Өз сенiмi өзiнде мықты жiгiт,
Бәрi де түс қой, түс деп күлдiредi,
Түс болса неге ұзаққа созылады?