Өлеңдер ✍️

Дәл бұлайша қарама, жаным, жаным,
Сезiмдi сол келмейдi сағымдағым.
Кiрпiгiңе келiп тұр сүйенгiм-ақ,
Жанарыңда келiп тұр дамылдағым.
Кiрпiктерiң тiзiлген бiр түп қайың,
Төзiм – көктi тұратын түртiп дәйiм.
Қайың, қайың – махаббат белгiсi ол деп,
Соған арнап ой өрiп, жыр жұптайын.
Ал жанарың... жанарың даладай деп,
Қуат алған жаныма аралай кеп.
Алыс жүрiп сағынған ботаң сынды,
Еркелегiм келiп тұр баладай боп.
Деп сөкпешi ойынға батыл-ақ тек,
Ойымды айтсам түйiнген бақылап көп...
Жанарыңнан ақпасам тамшы болып,
Кiрпiгiңнен ұшпасам жапырақ боп.
Дәл осылай қарашы, құралайға
Жарасар сол, айтылар сыр алайда
Өзгеше едi, жанардан от өшкенде,
Биiгiнен кiрпiктер құламай ма?
Құламашы, қайыңдар, қадалып қал,
Сезiм болып бойыма таралып қал.
Жанар менен кiрпiктiң арасында,
Ғұмыр дейтiн, байқасаң, аралық бар.
Кiрпiк, жанар өлеңнiң өз елi деп,
Көтергенмен шарапты көзенi көп.
Ешкiм әлi айтпаған шығар, бәлкiм,
Кiрпiк, жанар өмiрдiң өзегi деп.
Жоқ, әйтсе де еш себеп уайымдарға,
Айлар барда ойлайтын жайыңды алда.
Туған жерге шын ғашық жүректердей,
Топырағына құламай ма қайыңдар да?!
Дәл осылай қарашы жаным, жаным,
Сезiмдi сол келместен сағымдағым,
Қайыңыма сүйенiп, дала жастап,
Сәл азырақ кеп кеттi-ау дамылдағым.