Өлеңдер ✍️

Аққулар-ай!
Сүйіне,
Күйіне де,
Өзгереді көңілдің күйі неге?
Өзегімнің іші бір толған өксік,
Не бүлінбей жатыр бұл дүниеде?!
Қашан бастан қатерді сын арылған,
Аяқ бассаң алдыңнан шығар ылаң.
Ырза емеспін өмірге,
Ол опасыз
Неге сені бөледі сыңарынан?
Неге шыңнан шынарды құлатады,
Неге жендет зәрінен зіл атады?
Пасықтарды неге оңай табыстырып,
Ғашықтарды неге оңай жылатады?!
Аққулар-ай,
Ғаламды кезгеніңде,
Пана таба алдың ба өздеріңе?
Қасіреттің тамшысы тұнып тұрған,
Қалай сенің қарайын көздеріңе.
Мен де сендей өлімнің өтінде өстім,
Керуеніне ілесіп нөпір-көштің.
Мұқағали Музасы қалса болды,
Өле берсің өзгесі –
Өкінбеспін.
Жалғыз құдай табынар сенде, менде –
Сұлулыққа ештеңе тең келер ме?!
Сен де мұны түсіндір қарғаларға,
Мен де айтып бағайын пенделерге.