Өлеңдер ✍️

Вокзалдағы бомжы қазақ,
жанымыз – бір, зарымыз.
Бодандықтан болдық та азат,
Бомж болдық бәріміз.
Маңайымыз толған сұмдар,
еміренбес ел десе,
Сенде үй жоқ – оңған кім бар?!
Менде Отан жоқ, ендеше.
Арсыз жерге кім қарамас,
аяр, жәләп, малғұн ба? –
Алаш қазір тыр-жалаңаш
адамзаттың алдында.
Ботадай боп боздадым да,
келдім саған, о, ғаріп:
Адамзаттың вокзалында
Бомж – Алаш тұр боғы ағып...
Кел, ішейік! Түзге қанат
қағып, көкті іліп бір,
Күледі ашкөз бізге қарап,
ұры-қары күліп тұр!
Қазақ біткен қатарында,
бәрі сендей -- қаралы.
Өрген бит те сақалында
сақ-сақ күліп барады...