Өлеңдер ✍️

Таң атады.
Түс.
Ымырт,
Түн кіреді.
Естіледі Музаның мұңды лебі.
Эрмитажда күліп тұр Джоконда,
Жылап тұрған шығар ол?
Кім біледі.
Түсімде де өмірді, өңде көріп,
Сан түскенмін сабама жөнге келіп.
Қызыл-жасыл дүние көшіп жатты,
Көз алдымда көлбеңдеп, дөңгеленіп.
Арғымақтар даланы, саланы асып,
Жердің шаңы бұлттармен араласып –
Дүр етті де жоқ болды, бәйгені де,
Көкпарды да аспанға ала қашып...
Қала біткен қыз құсап боянады.
Қызықтырмай, қаратпай қоя ма әрі.
Отырардың түсіне Помпей кіріп,
Ұйқысынан шошынып оянады.
Жан рақаты джунгли жанатынан,
Хиросима үстінде – қара тұман.
Көгершіндер ұшып жүр, бұрқ-бұрқ етіп
Оқ-дәрінің иісі қанатынан...
Ұштым мен де жаһанның шетін көріп,
Қызыл-жасыл дүние не түрге еніп,
Кілем жапқан тұр диван-керуеттер
Махаббаттың төсегі секілденіп!
Таң атады.
Түс.
Ымырт.
Түн келеді,
Естіледі Музаның мұңды лебі.
Эрмитажда күліп тұр Джоконда,
Жылап тұрған шығар ол?
Кім біледі...