Өлеңдер ✍️

Менің ұшқым келеді биік-биік,
Бұлттармен тигізсем иыққа иық.
Содан кейін түйіліп төмен қарай,
Жыр нөсерін жіберсем құйып, құйып.
Су-су болып жүгірсе жайраң қағып,
Қара өлеңді сағынған қайран халық.
Таңдай қағып,
Сан соғып,
Думан қалып жайына, сайран қалып.
Шамаң жетсе ұшқанға не жетеді,
Бәрімізге бір самғау қажет еді.
Ұшам десең, қылтиған қанатыңа,
Сөзі өтеді біреудің, көзі өтеді.
Шамам жетсе ұшар ем айдан әрі,
Мүмкіндік бар шолуға айналаны.
Ең жақсысы ол жақта естілмейді,
Ұша алмайтын “жандардың” байбаламы.
Өлең – мені биікке жалғап өт сен,
Өз обалым өзіме шаңға бөксем
Армансыз-ақ өтер ем, әз халықтың,
Аспанынан бір рет самғап өтсем.