Өлеңдер ✍️
  12.08.2022
  268

Автор: Болат Жетекбай

Ілкі сәт

Санамда ой жоқ, сарқылып қалды,
Сезімдер кеуіп, бу болып ұшты.
Жалыны сөніп, жан тынышталды,
Қанымды қызыл түн келіп ішті.


Ғайып боп барам, тән де жоқ менде,
Ғарыштың терең түбіне сүңгіп;
Жарықсыз, бозғыл сәуледей бейне,
Жармасқандаймын толқынға ырғып.
Толқынға ырғып жармасқандаймын,
Тамшыдай сәуле түспей ме көзге?!
Ақылдан өстіп алжасқандаймын,
Түндерді сенсіз өткізген кезде.


  Болат Жетекбай өлеңдері Болат Жетекбай сәт

Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Қарап көріңіз 👇

  Сені айтуға ой дәрменсіз һәм таяз... ᐈ
  «Тәуекел» дедім, сезімге ерік тигесін... ᐈ
  Еліктірсе тіл жеткісіз құдіретің... ᐈ
  Көрмей көзім ешкімді, сені көрер... ᐈ
  Күн сайын саған қарай аяңдаймын... ᐈ

Пікір жазу