Өлеңдер ✍️

Түсіме қайдан енді екен сенің дидарың,

Түсінбей қалдым, түстікті неге қимадың?

Мен саған мынау бүкіл әлемді сыйладым,

Сен болсаң құрғыр, маңдайыма да сыймадың

Қауызына анау үлбіреп тұрған гүлге ілмек,

Қаймығып тұрып, қайтетініңді білгім кем,

Мен саған күллі жырымды бердім бір-бірлеп,

Сен болсаң үнсіз жымиып қана күлдің тек.

Жүрегіме орап ақ қағаз ұқсас пішіннің,

Барымды саған, жырымды саған ұсындым.

Сен соған күліп көлеңкеңді алып түсірдің,

Сонда да саған жазатынымды түсіндім.

Түсіме қайдан енді екен сенің келбетің?

Сыйладым саған, сыйладым тіпті жер бетін.

Жақындап әлде кеттің бе екен жерге тым,

өңімді қойшы, түсімде тыным бермедің.

Шашыңа сенің шашбау ғып өріп жыр тағып,

Көзімнен көлбеп ұшқандай болды бір бақыт.

Жырымды тақшы, жүзік қып, тіпті сырға ғып,

Алқа ғып тақшы, кеудеңде жүрсін ырғалып.

Алқа ғып тақшы, артылсын менің мерейім,

Сырға ғып тақшы, сыңғырлап кетті демейін.

Моншақ қып тақшы, мойныңда жүрсін не дейін,

Қаласаң тіпті өзім-ақ тағып берейін

Сол көрік қалсын, тимелік, тіпті бұзбалық,

Көздері талып, көре алмай көктен бізді алып.

Жүз жұлдыз жүрсін,

Мың жұлдыз білсін қызғанып,

Жырды алқа ғылып тағынып жүрген қыз барын…

Түсіме қайдан енді екен сенің дидарың,

Түсінбей қалдым, түстікті неге қимадың?

Мен саған мынау бүкіл әлемді сыйладым,

Сен болсаң құрғыр маңдайыма да сыймадың.