Поэмалар ✍️

Қара жерде болар болса бір қайғы,
Ақын жаны алағызбай тұрмайды.
Қасірет көп,қатері көп дүниеде

Ақын қалай бақыт жайлы жырлайды?!
Құлағың түр,беу,Адамзат ,даусыма,
Қатты айтсам,түйреп айтсам апшыма.
Иман іздеп,жан-әлемге ем іздеп,
Ұқсаймын ба сарнап кеткен бақсыға.
Құлағың түр,беу,Адамзат,үніме,
Қарамайды деме неге түріне?
Жер-жаһанның біле білсек ертеңі

Тапсырылған эстафета тіріге.
Бәріміздің Адам-Ата тегіміз,
Адам-заттың,Хауа-ананың еліміз.
Қауашаққа ақыл құйған Тәңірім,
Ой-саналы Адам болу теңіміз.
Жаратылыс-он сегіз мың ғаламда,
Жанды тірлік жете алмайды Адамға.
Нағыз Адам саналы да,сәулелі,
Парасат пен парық деген бар онда.
Кейде тасып,асып алыс кетеміз,
Өзгелерге қоқан-лоққы етеміз.
Хақ-Тәңірдің қолын ұстап тұрғандай,
Оқшауланып үстемсиміз неге біз?!
Құлағың түр,АҚШ,Ресей,Қытайым,
Естілікпен бағың жанып,құтайың.
Өркениет көшін алға апармақ,
Тани білген Көк Тәңірі-Құдайын!
Біле білсек,мына бізге жер ортақ,
Біле білсек,мына бізге көк ортақ.
Оны қанша алсақ та біз бөлшектеп,
Ұлы өмірден табылар-ау көп ортақ.
Табиғаттың тін-жүрегін жаралап,
Тауды бұзып,тасты жардық таласа.
Теңіздердің тереңіне бұрғы сап,
Ормандарды кескіледік аралап.
Жер қойнауын тілгіледік,иледік,
Мұхиттарды,мұзарттарды биледік.
Жетіқат жер астын тегіс қазбалап,
Адамзатты Адамша біз сүймедік.
Өрлегендей өркениет көшіне,
Қала салдық,қару жидық көсіле.
12 қыркүйекте,АҚШ-та
Уақыт сабақ салды сенің есіңе!
Бүтін әлем дағдарысқа кезігіп,
Күштілердің күшейгендей сезігі...
Әлсіздердің азайғандай төзімі,
Ырық бермей кекке толы сезімі!..
Кей-кімдегі ой –адамзатты билемек,
Түптің түбі құрдым кетіп күйремек.
Бүкіл Әлем бара жатса адасып,
Дей алам ба : «Қазағыма тиме тек».
Адамзаттың болса да алтын ғасыры,
Адамзаттың болса да сан асылы,
Адамзаттың аз ба небір тасыры,
Ей,Адамзат,есіңді жи,асылы!..
Жан-жағымда соғыс өрті тұтанып,
Іштей өзім күй кешемін құсалық.
Державалар алысқа көз сүзеді,
Теріс пиғыл тізгініне тұсалып.
Ізгілікке тұрар едім іш тартып,
Өркен жайса,махаббат пен құштарлық.
Бір-біріне көз алартқан бұл әлем

Тұнып тұрған ішмерездік,іштарлық.
Бұл өмірден табылмастай дос керім,
Менің осы дүниеден сезгенім.
Бәрінің де ойлайтыны бүгінде:
«Байлық қайда,кілті қайда өзгенің?»
Әркім аулақ тігіп алып ордасын,
Қымтайтындай шарғасынша қалқасын.
Жер-жаһандық төніп тұрған қатерлер,
Адамзаттың болашағы –арға сын.
Ақын болсақ.мына бізге тіл шығар,
Бір күндері бұл замана қырсығар.
«Талай-талай жер астынан жік шығар,
Жік шыққанда қос құлағы тік шығар».
Бәрі жақсы дей алмаймын,дей алман,
Бұл сөзімді құп көрер-ді бір Аллам.
Заманақыр болар кезде демей ме,
Адамзатың шығар ессіз құмардан.
Құмарлығы –біреулердің нәпсісі,
Құмарлығы-азайғаны арлы ісі.
Құмарлығы-өктемдік пен озбырлық,
Қорқытпастай Құдайдың да қарғысы!
Тоқтам айтар таусылғандай ақылман,
Үркердеймін мен осынау ғасырдан!
Адамзатқа абай бол деп айтуға,
Алла өкілі –кім бар басқа Ақыннан!
Абай болшы,абай болшы,Адамзат,
Ақымақтық - бұл өмірде саған жат.
Жарты әлемді сабасына түсірген,
Цунамилер,сілкіністер жаман зат!
Мен қорқамын,шақырамын сабырға,
Беу,Адамзат, суғарыл сен ақылға.
Ақырзаман ауылынан алшақтап,
Бақытзаман ауылына жақында!
Түйін түйіп Ұлы Өмір хақында!!!