Өлеңдер ✍️

немесе қаһарман қазақ жастары Маңғыстаулық ауылдас інім, жалынды ер Аманжол Қортабаевпен сырласа отырып, барша желтоқсаншы батыр бауырларыма арнадым.
Автор.
-----------------------------
Бодандықтан ноқта үзуді көксеген –
Бұғып іште жатушы еді шер-шемен.
Бір мезетте оянды да от-намыс,
Дейді жүрек, дүрсіл қағып «Өршелен!»
Бұл қазақты кім дейді өзге халайық,
Өзді-өзіңе билетпесе, ол – айып.
Жайлы орын неге бермек Колбинге,
Жиырма бес жыл атқа мінген Қонаев?!
Жиырма бес жыл тақта отырды Дін-ағаң,
Елі, жері өсіп-өнді дін-аман.
Көлденең көк атты келсе ал енді,
Қазақ туы болар әбден құлаған...
Отты намыс өнбойларын өртеген –
Жас түлектер шықты алаңға ертемен...
Бодандықтың бопсасына көбеске
Белді буып, арды қуып ерлеген.
Атойлайды көкіректен ыстық қан,
Асау мінез жарасып тұр жастыққа!
Орталықтың озбырлығын осындай
Қалай ғана баламасссың қастыққа?!
Баба дала күңіреніп кеткендей,
Қайсар қала ерлік жырын шерткендей.
Көше бойы теңселеді нөпірден

Жымдасқанда алынбайтын шептердей.
Әулекінің өзгертпекке шешімін
Тербетті олар жаңартулар бесігін.
Қасаң қоғам жүрегіне қанжар сап,
Қаққан еді тәуелсіздік есігін,
Ел болуға ұмтылудың несі мін?!
Өктемдіктің қылпыл қағып қылышы,
Қазағымның өшірмекке тынысын,
Қазағымның өшірмекке өр үнін,
Тырысты әбден тәркілеуге ырысын.
Теңдік болмай, болмайды екен дос керім,
Төкті дейсің қас жауындай әскерін.
Қатыгездік құралына жүгініп,
Сезбейтіндей Ел Рухы өскенін.
Рух барда жеңілмейді өр халық,
Біле білсе, қазақ деген нар халық.
Жарық жұлдыз сеіклденген жастары

Бабабалрдан қалған Намыс, Арға нық.
Бейбіт шеру ойламаған байыбын,
Әскерден де жияр емес айылын.
Ел намысы жолында олар айқасты,
Ертеңгі ұрпақ көреді деп қайырын.
Фашистердің ұсықыны бар келбетпен –
Қанды жауыз мұздай суды селдеткен.
Қалқан ұстап, сілтегенде сойылын,
Аумай-ақ тұр ата жауың – жендеттен.
Тағдырының аз көрмеген азабын,
Осы күндер ерек шықты қазағым!
Қақыратып ескі жүйе пердесін,
Күлге ұшырды қаскөйлердің мазағын!
Азап көрген, қуғын көрген жан қанша,
Қайрат сынды өтті өрендер арманда.
Алдаспандай жарқылдаған жастарым
Алысты ғой қасық қаны қалғанша.
Мың тоғыз жүз сексен алты...
үрейлі,
Жеңді қазақ аждаһадай дүлейді.
Бар әлемді дауылы оның шарпыған

Соққан сайын май құйғандай үдейді.
Шынардайын шырқау өскен шыңдағы,
Жастарымның бөлек екен тұрпаты.
Құтқарған да құрсауынан құлдықтың

Қазағымның қыздары мен ұлдары!
Осы жолда текті ұланым тер төкті,,
Осы жолда кекті ұланым қан төкті.
Бар әлемді көктей өтіп дабысы,
Тітіретті жаңғырығы жер-көкті.
Өлекседей іріп-шіріп денесі,
КСРО...-сөгілгендей көбесі.
Он бес елге егемендік әкеліп,
Жүзеді еркін бостандықтың кемесі.
Бостан ғұмыр бой балқытып, баурайды,
Қазақ Елі қаһарманнан аумайды!
Сексен алты!..
От-намыстың алауы

Мәңгі сөнбес маздақ болып лаулайды!
Сол жастарды қай батырдан кем көрем,
Бәрін-бәрін жолбарысқа теңгерем .
Ердің бірі – маңғыстаулық Аманжол,
Қияларға қыран-құлаш сермеген.
Желтоқсанда түрдің сен де білекті,
Қырда туған жігіт едің жүректі.
Мәңгі маздақ ұшқынына айналып,
Серпігенсің жай отындай түнекті.
Тарихтарға кетер ме екен есімің,
(Сенен, бәлкім, сұрар Дәуір кешірім).
Сексен алты,
Желтоқсанда, бауырым,
Қақтың сен де Тәуелсіздік есігін,
Тербетсем деп туған елдің бесігін!..