Өлеңдер ✍️

Күндерім күйбеңменен тұтылуда,
Бұ Ғалым ұлы уақыттан ұтылуда.
Жырламай жүрегімнің пернелері,
Жастық шақ жан бағыспен жұтылуда.
Көкірек кейде қарыс айрылардай,
Жөнім бар басым шайқап қайғырардай.
Жігіт ем жанарыма алау жаққан,
Желісім әлі шабан тай-құнандай.
Бойдағы буырқанған тасқын қайда,
Мас болған дүниеге жас күн қайда?
Бұйығып өте шықса өмірің – қор,
Ондайын тірліктен не, достым, пайда?
Бұрқанып бұрынғыша күн кешелік,
Балқытып жанды әнмен, жыр еселік.
Пәс-ғұмыр пешенеге жазылмаған,
Пәниде күйкі-күнмен күреселік.