Өлеңдер ✍️

Асау айдын арнасынан асады,
Көзің салсаң көңлің толқып, тасады.
Жағалауда жан біткенің сиреген,
Сыңсу сынды сезіледі жаз әні.
Күн де суық, түннің де тоң-сызын-ай,
Жаз-дәуреннің таусылған ба қызығы-ай?
Құстардың да шықылығы сейіліп,
Басылған ау Күн аптабы, қызуы-ай.
Сезім-күйім дегендейін алғаусыз
Сары алтын шаша сұлудайын күлді-ау күз.
Қарап тұрсаң, құбылмалы қылығы,
Табиғаттың тірлігі де тұрлаусыз.
Бірде жазы, бірде күз, қыс,
гүл-көктем,
Жаратылыс кешеді күн дүрмекпен.
Кеше ғана жайдары еді, жаз-тұғын,
Сүмбіле кеп өңді өзгеше түрленткен.
Ғажап дерсің,
айналаңа зер сала,
Жайқалады алтынды алқап,
кең Дала.
Егін пісіп, егіс берсе мәуесін,
Елмен бірге марқаяды Жер-ана.
Күннен-күнге – күн де салқын сыңайлы,
Кім сүймейді жанға жайлы бұл айды.
Сүмбіледе су суиды демесең,
Сүмбіле-ару
хор қызындай шырайлы.