Өлеңдер ✍️

Өнбойыңа өр қасиет құя алар,
Туған жердей ұжмақ сынды ұя бар.
Туған жердей қасиетті кие бар.
Ескен кезде елжіретер самалы,
Асау қаның, от намысың оянар.
Қаратаудың күнгейінен соғатын,
Салқын самал, салқам ауа дара тым.
Сергіп бойың, жұпарына қанатын.
Шабыт билеп шарықтайсың қияға
Бар секілді қырандайын қанатың.
Сол самалда, тентек желде – зор ұғым,
Сіңірген жан баса алмастай арынын,
Өмір бойы үрлей берер жалынын.
Сол самалда – махаббат пен шапағат,
Сол самалда – парасат пен парығың.
Есіл ерің есер сол бір самалдай,
Көсілер кеп дауасы мол далаңдай.
Атамекен нәрін емген адамдай.
Тірлік кешпес барлыққа ол алдана,
Қара бастың қамы үшін алаңдай.
Ердің дерті – туған жердің обалы,
Күй кешеді кейде мұңлы, қапалы...
Дамыл таппай жартасты ұрып жатады...
Көкірегі – тұнып тұрған тектілік,
Туған жердің бейне кәусар самалы...