Өлеңдер ✍️

Қара теңіз,
өзіңмен Каспий –егіз,
Теңіздердің бәріне жастық негіз.
Жарымды алып жағаңа келіп тұрмын,
Толқыныңмен алыстым, желіктірдің.
Жүрегіміз жөнелді лүпіл қағып,
Жаным жүзі жайнайды күлім қағып.
Қара теңіз,
Сен неткен көркем едің,
Су періште секілді ерке ме едің?
Ентелеген толқының есімді алды,
Өрекпіген жүрегім басылмады.
Аруымның ай жүзі алтынданып,
Хор қызындай жымиды жарқыл қағып.
Тұла бойды алғандай сиқыр билеп,
Жағажайға шықтық-ау сылқым күйде...
Қара теңіз,
Көңілді демдедің бе,
Жанымыздың жарасын емдедің бе?
Біз де бір кез өзіңдей тасып едік,
Алып-ұшып қосылған ғашық едік.
Дауылына шыдамай жас көңілдің,
Кей күндері ой-мұңы басты өмірдің.
Шарпысып та қалушы ек толқындардай,
Ғұмыр кештік бәрібір салқындамай.
Қара теңіз,
өзіңдей өршіл едік,
Жанған сайын
маздаумен өршіп едік.
Қым-қуыты тірліктің шаршатқанда,
Асқақ айдын, бір сені аңсатқанда,
Маңғыстаудан жол түсіп келдік саған,
«Ассалаумағалейкум!» деп сәлем бердік саған,
Қара көздің тілегін қабыл алғын,
Қара теңіз, рухыңа табынамын!