Өлеңдер ✍️

Ей,қазағым, ел болдық қой еңселі,
Көтеретін күн де келді еңсені.
Есебіне қоспаушы едім ездердің,
Ер мінез деп еркін өскен мен сені.
Аш көзіңді, жый есіңді, түрегел,
Замандасым, сүйсең елді шын егер.
Жалт-жұлт етіп ақ алмастың жүзіндей,
Жүрмесек біз бұл дүниеде кім елер?!
Мәңгүрт болып мал бағумен күні өткен,
Өтті заман, өттік тұман-түнектен.
Енді, халқым, намысыңа қайралып,
Өртене біл елді сүйген жүрекпен.
Жер-Анаға
құйғанда Күн-шұғыла,
Шомыл сен де Көктәңірдің нұрына.
Туған елді, туған жерді сүйетін

Үміт артқын өр мінез қыз, ұлыңа.
Қалар болсаң қапияда жасып сен,
Кеше қоймас қайран Дала ашық, кең,
Өзгелердің бопсасында кететін,
Қатар қонба екіжүзді, пасықпен.
Ерлігі ерен халқыма мен ғашық ем,
Сен мен үшін баға жетпес асыл ең.
Алатауға сүйенгендей сүйенсем,
Көкте қыран, жарқылдаған жасын ем.
Жаманатқа қимасам да тегінде,
Оралады небір ойлар көңілге.
Жарқылдап шық мынау жаңа өмірде,
Жайбарақат жүретұғын жөнің не?
Ей, қазағым, еңсе тікте, көтеріл,
Баста алға мәрт боп туған бекем ұл.
Қатар тұрсақ сын сағатта бас қосып,
Кеуде ұрғандар айыл жияр нешебір!
Тіршіліктен не пәтуа тым-тырыс,
Керек қазір келер күнге ұмтылыс.
Туған елдің қамын ойлап дәл бүгін,
Санамызда жасалық бір сілкініс!