Өлеңдер ✍️

Жырлап едім тірлікті ұғып алған,
Қылған едім сөздің мен шыңын арман.
Не істеймін? Не болды? Ұғына алман?
Жемістеймін шырынын сығып алған...
Неге керек шиырлап өткен ізді,
Одан-дағы үндемей кеткен ізгі.
Көлшік жасап қайтемін көбік сөзден,
Құя салмай кеудеден көк теңізді.
Сала берсең қаттыға қайтады алмас,
Жаным менің көз жұмбай жай таба алмас.
Жазғандарым қалсын өз биігінде,
Бір берілген ғұмырдай қайталанбас.
Қара тобыр, қайғылы сал әніңді,
Серпілетін кез жетер дала мұңды.
Толғанармын қабірді тастап шығып,
Қолға алармын тек сонда қаламымды!