Өлеңдер ✍️

Кезінде елге дүйім ардақталған
Бұл тұяқ өнеге алған саңлақтардан.
Безесе домбырасын бебеулетіп,
Саумал күй төгіледі бармақтардан.
Күйші отыр шанағынан безілдетіп,
Барады бал әуендер сезімге өтіп.
Бой-жүйе сиқырланып күмбіріне
Қалмады ешбір дегбір төзімде түк.
Заматта куанасың, қайғырасың,
Дәрмен жоқ қозғалуға ай құласын.
Күйші отыр өмір жайлы сыр ұқтырып,
Әйгілеп ата-баба бай мұрасын.
Домбыра көмейіндей нар даланың,
Бабалар даусын қосып салған әнін.
Тыңдасаң, шежіреден саз төгеді.
Ағытып күй- өзеннің арналарын.
Не деген жүрек тербер жасын күй ең,
Домбырам, айналайын, асыл кием.
Сыйдырған қос ішекке қазақ атын
Үніңе құдіретті басымды ием!